Wie heeft mijn kaas gepikt? 

Het zal de trouwe lezer niet ontgaan zijn dat mijn vrouw en ik via allerlei manipulatie 's in het bezit zijn van een heel koor kinderen. Naarmate de jaren verstrijken worden kinderen ouder, hoe kom ik er op! Als ze ouder worden willen ze ook plotseling 'verkering', klaar ben je ermee. Was je gewend aan een vast patroon binnen het huishoudelijke gebeuren, komt er zomaar een 'aanhanger' bij. Meestal kijken ze een beetje wezenloos in het rond en hopen dat je als ouders een beetje meevalt. Als ze vaker zijn geweest dan breken de teugels los. 
Ze hebben de koelkast ontdekt en ook je eigen stekkie in de woonkamer moet het ontgelden. Met veel stemverheffing en sterke verhalen proberen ze zich te bewijzen. Meestal hebben de net uit de pubertijd ontslagen 'schoonkinderen' in wording, meer meegemaakt in hun jonge leven dan dat je als ouder, van drie keer hun leeftijd, voor elkaar hebt gekregen. Ze hebben een hoop dingen gemeen met elkaar, geen werk en geen inkomen. Mijn vrouw heeft er ondertussen bijna een dagtaak aan. 
Avond aan avond mis ik mijn favoriete TV programma's omdat ze op teletekst bij de werkadvertenties zit te gluren, met de bedoeling weer een onschuldig slachtoffer op de werkvloer te sodemieteren. We hebben onze kinderen steeds beschermd tegen de slechte dingen in deze heidense maatschappij. Het was voor niets! Eerst gingen ze nooit uit, nu zijn ze zelden thuis. Roken en drinken?, dat is slecht en daar doe ik niet aan mee, was hun stelling. Tegenwoordig moet je je eigen tabaksartikelen met hand en tand verdedigen, en je jonge borrel op de bodem van je tuinvijver verstoppen. 
Als de tijd voor televisie kijken is aangebroken, dan gaat het pas echt fout. Ze motten SPORT zien, erg he? Ik heb totaal geen hekel aan voetbal, maar waarom kunnen ze die wedstrijden niet 's nachts om een uur of vier uitzenden? Je koelkast, vroeger voldoende gevuld met lekkernijen zoals komijneblokkaas en hopjesvla, wordt vakkundig ontdaan van zijn inhoud. Je moet dan als hongerige ouder genoegen nemen met een schrale boterham bestrooid met Zwitserse kaas. Mijn vrouw geeft me dan vaak een knipoog en denkt volgens mij dat ik het dan wat luchtiger opvat. Nou, mooi niet! Als het even kan dan verdedig ik mijn komijnekaas met alle middelen. Al moet ik overgaan tot een omgangsverbod via de rechter, van mijn kaas blijven ze af! En dan heb ik het nog niet eens gehad over al die smoeltjes die ze hebben. Pukkels, wipneuzen, flaporen en meer van dat soort dingen. Je vraagt je oprecht af wat je kind dààr in vredesnaam in ziet. 
Je kunt je natuurlijk als ouders terughoudend opstellen ten opzichte van dat gepeupel, maar je kind handhaaft dan de verkering nog wat langer, volgens mij om te pesten. Dus heb je een hekel aan een overbezette badkamer of een net even uitgeleende fiets, houd dan je kinderen binnen, of nog beter, begin er niet aan.

Jan