De Columnist

Jan Koopmans


Klik hier voor al Jan's oneliners
Jan's stukkie
Week 29
<<< Terug 

Je reinste SM!


Natuurlijk heeft u de tel niet bijgehouden, ik wel. Dit is alweer het tiende exemplaar van uw eigen Weekblad Hoogvliet! Toen we tien weken geleden begonnen, zeg maar elf, want je bent al even bezig als de krant verschijnt, wisten we nog niet helemaal hoe het zou gaan. Zo moest ik wennen aan heel veel andere methodes, want niet overal is het hetzelfde. De letters, de stijl, het vergaren van nieuws en noem maar op. Maar het viel allemaal enorm mee, we kregen steeds de krant weer vol. Gek genoeg krijg je het tegen de tijd dat de deadline er aankomt ineens veel drukker. Vlak voor dat alles naar de drukker moet is het hier een papierwinkel van jewelste. Ik ben al een chaoot, dus is het soms hopeloos zoeken naar een berichtje hier en een berichtje daar. Maar alles komt steeds goed! Uit de grote informatiestroom ontstaat elke week weer een keurig geordende krant. En dat hoort ook zo. Toch is het soms net een soort zelfkastijding, het is afzien aan het eind van de deadline, maar als je het dan hebt gehaald geeft dat een heerlijk gevoel, zoiets als een masochist ook voelt, maar dan anders. Toch denk ik dat ik namens iedereen die aan dit blad meewerkt kan spreken, als ik zeg dat we het met plezier doen. De positieve geluiden die we horen vanuit ,,het veld’’ en van de mensen die bellen en mailen met complimenten, doen ons goed. En dan die bijnamen, je hoort er veel. ,,Het krantje’’, De krant van Hoogvliet’’, O, dat nieuwe blad’’ en als ultieme: ,,Het krantje van Jantje’’, waarbij ik dan ogenblikkelijk wil opmerken dat het niet alleen mijn krantje is. Klinkt allemaal leuk, en vooral door dat laatste superlatief ben ik erg gecharmeerd, maar het is en blijft het Weekblad Hoogvliet. En we hebben er steeds meer zin in gekregen om een belangrijke plaats in te gaan nemen in het Hoogvlietse gebeuren. Ik heb de formule 1 moeten missen, we zien niks van de tour, ik zit achter de computer mijn boterhammetjes op te peuzelen, maar we doen het voor u, ja echt hoor! Over brood gesproken. Herman Brood is ons ontvallen, dat wist u natuurlijk allang, maar toch is er een hele generatie die hiermee weer een stukje van hun eigen geschiedenis verloren ziet gaan. Want ook ik, en geloof me er zijn nog heel wat meer mensen van mijn leeftijd, kennen zijn muzikale prestaties nog heel goed, dat was de tijd dat muziek nog echt was! Maar hij is niet meer, hij kreeg de mogelijkheid zelf te bepalen wanneer het wel genoeg was, jammer dat niet iedereen die keus zelf kan maken. Zo ziet u maar, je begint vrolijk en voor je het weet eindig je aan het eind van zo’n column bij het Riagg. Het komt eigenlijk door Cobie, die vond dat ik in dit tiende nummer maar even stil moest staan bij dit heugelijke feit. Zelf had ik wat anders in gedachte, maar dat krijgt u nog wel op uw bordje hoor. Feit blijft dat we niet alleen onszelf op de borst kloppen vanwege deze krant, maar ook u als lezer willen bedanken dat u steeds weer de moeite neemt om even in de gang te bukken om hem van de deurmat te pakken. Natuurlijk leest u hem dan heerlijk lui achterover, want deze krant valt nooit uiteen, en dat komt allemaal vanwege dat nietje!


Jan Koopmans








Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org