De Columnist

Jan Koopmans


Klik hier voor al Jan's oneliners
Jan's stukkie
Week 36
<<< Terug 

Kommer en kwel 

Als je een krant in elkaar probeert te zetten kom je echt van alles tegen, van diepe droefheid tot schaterende lachbuien. Je moet alles maar aankunnen, naast je neer kunnen leggen, er overheen stappen en gewoon doen of niks je raakt. Toch is dat niet altijd zo gemakkelijk, soms leef je je in bij de gevoelens van nabestaanden, van de moord van vorige week bijvoorbeeld, daar stap je niet zomaar overheen, dat houdt je toch bezig. Natuurlijk heeft dat gebeuren een diepe indruk achtergelaten bij velen, al is het helaas niet de eerste en zal het ook niet de laatste zijn. Meer hierover in onze krant. Tussen de kommer en kwel kom je ook totaal andere dingen tegen natuurlijk, gelukkig is het niet allemaal ellende. Toch kan ellende ook wel eens omslaan in positieve dingen. Denk eens aan de toestanden waarin honden en schapen jarenlang hebben rondgelopen. Bij de geboorte van sommige hondenmodellen, vooral de soorten die een tikkie duurder zijn, werd vaak de staart afgehakt omdat het mooier stond. Vaak werd als argument dan het welzijn van de hond aangedragen; ‘die staart hangt in de poep, ze krijgen er last van, hij is te zwaar voor het beest’ en noem maar op. Roept men aan de ene kant dat men de natuur niet mag sturen of veranderen, aan de hondenkant roept men dus om rigoureus ingrijpen in die natuur. Want laten we wel zijn, elk wezen is geschapen zoals de natuur dat het beste lijkt, een aap heeft handen en voeten, een olifant een slurf, een giraffe een lange nek en schoonmoeders een pukkel op de wang, daar moet je afblijven dat zijn natuurlijke spruitsels. En dat gaat men nu dus doen, niks geen afhakken meer, straks gewoon bouviers met een fraaie pluim die kwispelt omdat hij weer trots kan zijn op zichzelf. Met schapen weet ik het niet hoor, dat zal wel even wennen zijn. Maar anderzijds is het ook wel weer handig, want als de schapenstaart ook wol gaat leveren dan kan de stropdassenfabrikant ook weer vooruit met een nieuwe collectie ‘schapenwollendassen’. En dan het volgende positieve nieuws, Kunstkop 2001 komt er aan! Zaterdag is het weer zover hoor, veel vertier en vermaak in ons ‘durpie’ en ook de nieuwe Hoogvlieter van het jaar wordt bekend gemaakt. Dat ik het alweer niet ben raakt me niet, ben je gek, zit ik echt niet mee hoor, kan me niks schelen, maak ik me helemaal niet druk om, waarom zou ik? De drie overgebleven genomineerden zullen ondertussen wel haast in zwijm vallen van de spanning en de stress, want het is niet niks een plaquette winnen en geld weg mogen geven aan een goed doel. En weet je wat nou zo leuk is? Als ‘krantenjongen’ mag ik geen mening hebben, maar als columnist kan ik gewoon zeggen wat ik wil, handig he? Ik denk dat alle kandidaten wel iets in zich hebben waardoor ze recht hebben om te winnen, maar ik persoonlijk spreek mijn voorkeur uit voor Kees Hageman, want die man heeft al eeuwen voor jong en oud de meest fantastische dingen op touw gezet, en nu hij oud en grijs is geworden mag hij van mij de Hoogvlieter van 2001 worden! Hoewel er elk jaar iemand wordt aangewezen die deze titel mag meezeulen, is het eigenlijk niet eerlijk tegenover al die andere Hoogvlieters die bezig zijn met het verheffen van deze mooie deelgemeente. Want eigenlijk willen alle inwoners het beste voor hun stad. Ik ben eigenlijk best benieuwd wie er gekozen zou worden als het ging om: ‘wie wordt de slechtste Hoogvlieter van het jaar’. Ook dat laat me koud, want dan doe ik gewoon niet mee. Nee het zit me niet dwars hoor, ben je gek, waarom zou ik, maakt me niks uit, welnee. 

Jan Koopmans








Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org