‘Weekjewel’

Het was wel weer een week zeg, computers die ‘mee gingen denken’, spatiebalken die gingen schieten, boodschappen kratjes die bodemloos werden, jassen die verdwijnen en honden die het niet snappen! Het begon allemaal afgelopen zondag al, midden in de nacht, dus ik was natuurlijk nog op, gingen bij ons in het vooronder de honden tekeer als een paar poedels. En dat is echt knap want het zijn New Foundlanders! Wij rennen naar beneden, want ze klonken anders dan als ze naar de postbode blaffen. Niks te zien en verder ook alles normaal. Normaal hebben we om die tijd het alarm aan staan, want dat werkt ook als brandpreventie, maar toen nog net even niet. Een dag later mis je dan ineens iets, vreemd maar waar. Na deze spontane kennismaking met een proletarische inkoper van gestolen goed, vatten we de draad maar weer op en hebben we meteen maar wat extra maatregelen genomen om herhaling te voorkomen. Dan krijg je verder op in de week ineens te maken met een computer die denkt het wel zonder je te kunnen. Dat eigenwijze ding bedenkt ineens schermen waar ik zelf nooit op zou komen, nou en dat wil wat zeggen. Het bleek dat iemand, ik niet hoor, ergens op het internet is geweest waar je meteen een soort startpagina krijgt met afbeeldingen die zeker niet geschikt zijn voor mijn eega. Maar ook dat was wel weer op te lossen, een kwestie van die site goed bestuderen en hem vervolgens verwijderen. Dan lijkt het allemaal verder normaal te gaan, sterker nog, het ging ook normaal. Ik was vorige week donderdag weer de klos om mee te gaan naar de supermarkt om de broodnodige boodschappen in te slaan. Mijn vrouw heeft daartoe een paar heel handige mandjes aangeschaft, je klapt ze in als je ze niet nodig hebt en je klapt ze uit als je ze wel nodig hebt, hoe verzinnen ze het! Ik ga het hele verhaal niet in geuren en kleuren aan u vertellen, want u zit toch al te loeren om me te betrappen op iets leuks. Maar mocht u na donderdag ergens in hoogvliet een grote concentratie jam en doperwten aantreffen dan weet u dat de bodems van die handige kratjes soms van inferieure kwaliteit kunnen zijn. We hebben ook dat weer overleeft, voor mij geen ramp want ik heb toch liever Zwitserse kaas op mijn boterham. Verder leek het alweer op een normale week, tot zaterdag dan. Het was al vrij laat op de avond, de winkels waren potdicht natuurlijk, toen ik als een razende Roeltje bezig was mijn lettertjes op het scherm te toveren. Als bij toverslag schoot mijn spatiebalk los van het toetsenbord en stuiterde tegen mijn linker wenkbrauw. Een gapend gat op mijn knopjesplateau deed me de schrik om het hart slaan. Want van alle toetsen die je op je toetsenbord hebt zitten gebruik je de spatiebalk het meest! Of het kleinood levensmoe was of dat het gewoon op de vlucht ging voor mijn rammende vingers weet ik niet, maar ik had wel een probleem. Natuurlijk heb ik nog wel een reserve pc, maar die is van het type briketten en eierkolen voeding, en daar had ik geen trek in. Gelukkig kreeg mijn zoon een ‘brainwave’, het is mijn zoon he? De winkels in Rotterdam, dat is nog steeds aan het eind van de Groene Kruisweg, zijn op zondag open! En dus heb ik nu een nieuw toetsenbord waarop je van alles kunt doen. Ik heb nu twintig knopjes extra, het ding kan praten, knipperen, glimlachen, maar gelukkig ook normale dingen schrijven. En dat wilde ik even aan u kwijt deze weekjewel. 

Jan Koopmans