De Columnist

Jan Koopmans


 
Jan's stukkie
Week 3
 

SM

Mensen die me kennen weten ondertussen best wel dat ik een gezellig, nou ja wat heet gezellig, buikje bezit. Dat ding kwam er ooit zomaar, ik deed niks en ineens was het er gewoon! Vroeger, dat is alweer een poosje geleden, was ik te mager om te fietsen, ik woei er steeds af. Ik kon alles eten, van slagroomtaarten tot vette reuzel op een heerlijke stapel witte boterhammen. Ik heb zelfs een koloniehuis bezocht als kind, omdat mijn ouders dachten dat ik als skelet door het leven zou blijven gaan. Maar goed, je wordt ouder en op een gegeven moment komt de tijd dat elk snoepie ineens twee kilo toevoegt aan je mergpijpen.
Ik knok nu een jaar of tien tegen mijn overgewicht, want ik ben inmiddels toch wel wat te zwaar voor mijn leeftijd en lengte, zelfs als je het omrekent in euros! Ik heb veel kunstgrepen uitgehaald om te ontkomen aan mijn steeds verder uitdijende ‘airbag’ die ik als extra last steeds maar mee tors. Ooit nog naar een afslankclub geweest, daar werd je echt voor schut gezet, puur afzien dus. Je kreeg een menu mee naar huis waaraan Mohandas Karamchang Ghandi nog niet genoeg zou hebben gehad. Dat was zelfkastijding zonder toekomst. Ik haakte al snel af en ging zelf op zoek naar middelen om die spoiler weg te werken. Trekveren, hobbelframes, tredmolens, hometrainers en ja ik ben zelfs gaan golfen, al was het maar op de computer. Niets hielp en mijn pens was eigenlijk het enige wat stabiel aan me bleef. Mijn eega, u kent ze vast nog wel uit mijn oude epistels, zit er niet echt mee maar toch hoor ik zo nu en dan wel eens een 'sturende’ opmerking als ik in de koelkast kijk of er niet toevallig iets lekkers in ligt. Toch nuttig ik bijna niets, ik eet geen vet meer, drink met mate, slagroom durf ik niet eens aan te ruiken en snoepen doe ik ook al niet meer. Het is echt afzien! En wat die apparaten, om af te vallen, betreft kan ik u zeggen dat het nog oppassen is ook met die munzels want voor je het weet heb je er nog een gezwel bij. Ik heb eens met mijn markante neus klem gezeten tussen de veren van zo’n treksel, en dat was niet leuk dus lachen is niet op z’n plaats! Twee weken rondlopen met een joekel zo blauw als een druif heeft  niet direct mijn goede naam in Hoogvliet hoog gehouden. Trouwens ook die wiebeldingen, die je na gebruik zo mooi onder het bed kunt schuiven, kunnen voor behoorlijke overlast zorgen. Tijdens mijn zoveelste poging mezelf te kwellen wiebelde ik ongemerkt in de richting van ons fraaie lage tafeltje waarop het halve theeservies nog stond vanwege de visite die net was vertrokken. Ik hoef u verder niet te vertellen dat onze visite nu zelf kopjes mee moet nemen? Nog minder eten is haast niet meer mogelijk lijkt me, dan kan ik net zo goed meteen helemaal stoppen met eten. Ja ik rook, maar van rook wordt je toch niet dik? Nee dat afvallen is pure sm, het is een kwelling waar je echt van moet houden. En om nou mezelf aan handen en voeten te laten ketenen om het contact met de koelkast te vermijden lijkt me ook niet echt de bedoeling, dat laat ik liever over aan mensen die daar van houden.

Jan Koopmans








Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org