SM
Mensen die me kennen weten
ondertussen best wel dat ik een gezellig, nou ja wat heet gezellig, buikje
bezit. Dat ding kwam er ooit zomaar, ik deed niks en ineens was het er
gewoon! Vroeger, dat is alweer een poosje geleden, was ik te mager om te
fietsen, ik woei er steeds af. Ik kon alles eten, van slagroomtaarten tot
vette reuzel op een heerlijke stapel witte boterhammen. Ik heb zelfs een
koloniehuis bezocht als kind, omdat mijn ouders dachten dat ik als skelet
door het leven zou blijven gaan. Maar goed, je wordt ouder en op een gegeven
moment komt de tijd dat elk snoepie ineens twee kilo toevoegt aan je
mergpijpen.
Ik knok nu een jaar of tien tegen mijn overgewicht, want ik ben inmiddels
toch wel wat te zwaar voor mijn leeftijd en lengte, zelfs als je het
omrekent in euros! Ik heb veel kunstgrepen uitgehaald om te ontkomen aan
mijn steeds verder uitdijende ‘airbag’ die ik als extra last steeds maar
mee tors. Ooit nog naar een afslankclub geweest, daar werd je echt voor
schut gezet, puur afzien dus. Je kreeg een menu mee naar huis waaraan
Mohandas Karamchang Ghandi nog niet genoeg zou hebben gehad. Dat was
zelfkastijding zonder toekomst. Ik haakte al snel af en ging zelf op zoek
naar middelen om die spoiler weg te werken. Trekveren, hobbelframes,
tredmolens, hometrainers en ja ik ben zelfs gaan golfen, al was het maar op
de computer. Niets hielp en mijn pens was eigenlijk het enige wat stabiel
aan me bleef. Mijn eega, u kent ze vast nog wel uit mijn oude epistels, zit
er niet echt mee maar toch hoor ik zo nu en dan wel eens een 'sturende’
opmerking als ik in de koelkast kijk of er niet toevallig iets lekkers in
ligt. Toch nuttig ik bijna niets, ik eet geen vet meer, drink met mate,
slagroom durf ik niet eens aan te ruiken en snoepen doe ik ook al niet meer.
Het is echt afzien! En wat die apparaten, om af te vallen, betreft kan ik u
zeggen dat het nog oppassen is ook met die munzels want voor je het weet heb
je er nog een gezwel bij. Ik heb eens met mijn markante neus klem gezeten
tussen de veren van zo’n treksel, en dat was niet leuk dus lachen is niet
op z’n plaats! Twee weken rondlopen met een joekel zo blauw als een druif
heeft niet direct mijn goede
naam in Hoogvliet hoog gehouden. Trouwens ook die wiebeldingen, die je na
gebruik zo mooi onder het bed kunt schuiven, kunnen voor behoorlijke
overlast zorgen. Tijdens mijn zoveelste poging mezelf te kwellen wiebelde ik
ongemerkt in de richting van ons fraaie lage tafeltje waarop het halve
theeservies nog stond vanwege de visite die net was vertrokken. Ik hoef u
verder niet te vertellen dat onze visite nu zelf kopjes mee moet nemen? Nog
minder eten is haast niet meer mogelijk lijkt me, dan kan ik net zo goed
meteen helemaal stoppen met eten. Ja ik rook, maar van rook wordt je toch
niet dik? Nee dat afvallen is pure sm, het is een kwelling waar je echt van
moet houden. En om nou mezelf aan handen en voeten te laten ketenen om het
contact met de koelkast te vermijden lijkt me ook niet echt de bedoeling,
dat laat ik liever over aan mensen die daar van houden.
Jan
Koopmans
|