De Columnist

Jan Koopmans


 
Jan's stukkie
Week 14
 

Ommekeer

Gek he, de klok gaat een uur vooruit, de zon komt wat vaker langs en iedereen krijgt meteen de zomerkriebels. De lammetjes zie je alweer hier en daar verschijnen, ze huppelen nog wat onbeholpen over de graspollen maar toch. Mijn eega staat net als andere jaren weer volop in de tuin de struiken te vertellen welke kant ze op moeten gaan groeien en zelfs de kikkers in de vijver krijgen een laatste instructie ten aanzien van de kwaaktijden. Ik zag het afgelopen weekend weer de eerste blote damesbenen verschijnen in het openbaar, dus dat belooft weer spannende tijden. Ja alles gaat weer vrolijk worden, en zo hoort het. Zelfs de paus heeft het nog voor elkaar gekregen ons te bedanken voor de prachtige bloemen! Jammer dat de koningin-moeder van Engeland het leven liet, maar ja, mag je eigenlijk nog wel treuren als iemand zo oud wordt? Kind gered uit een lange afwateringspijp, prachtig toch? Ja het was met recht een week vol met contrasten. En dan Rossenmuller, de man die de Achilleshiel van Pim wist te vinden, prachtig toch. De twijgjes en takjes stulpen langzaam uit om er fraaie blaadjes dan wel bloesems door te laten die ons straks weer vrolijk gaan maken, de zomer komt er aan, zoals ik al zei. Zo uit het raam van mijn redactiekantoortje kijkend zag ik de afgelopen week de kinderen weer volop buitenspelen, met een fietsje of met zo’n ongelukkig modern autopedje waar je niet mee over de stoep kunt omdat je dan een saltoachterwaarts met schroef maakt als je een ongelijke tegel tegenkomt. Ze renden elkaar achterna en speelden zowaar soms het ouderwetse tikkertje! Glimlachende ouderen, die hun hond maar meteen uitlieten in de groenstrook voor de deur van de mensen die zelf hun hond niet in de straat laten poepen uit hygiënische overwegingen, keken tevreden naar het spelende kroost. Maar wat een schok toen ik iets waarnam dat bijna een spookbeeld leek, een soort van waas die niet klopte. Een groepje allochtone kinderen rende achter een soort trapauto aan waarin een paar andere allochtone kinderen, van andere afkomst,  haastig doortrapten om lachend te proberen te ontkomen aan de zogenaamde aanval van eerstgenoemde groep. Het bleek uit de geuite kreten dat het ging om een imitatie van het geweld in Palestina en Israël, waarbij de trapauto een Israëlische tank moest voorstellen die met stenen werd bekogeld! Ik vond en vind dat nogal beangstigend, kinderen die kennelijk het meest wrede gebeuren op aarde gaan zien als speelgoed! Als ik dan lees dat na 17 jaar onderzoek, ja er staat echt 17 jaar, gebleken is dat tv geweld wel degelijk invloed heeft op gedrag van kinderen, vraag ik me ernstig af of we niet ogenblikkelijk moeten gaan ingrijpen.  Want elke dag dat kinderen beelden zien van dingen waar we ons als volwassenen de ogen voor uit de kop horen te schamen, is er een te veel. Wetenschappers zouden eens wat meer moeten luisteren naar echte wetenschappers, namelijk de man of vrouw in de wijk en in de straat, want die heeft geen 17 jaar nodig om te zien dat het zo niet gaat. Ik ben diep geschokt door deze beelden, die kinderen kunnen het niet helpen, dat zijn slechts kinderen die net als elk kind gewoon alles willen leren van een volwassene. Een reden temeer om kinderen maar eens wat betere voorbeelden te gaan geven, wat dacht u van verzoening en begrip?

Jan Koopmans
Opmerking: Dit voorval deed zich voor bij allochtone kinderen, waarmee niet gezegd wil zijn dat dit geen autonome kids hadden kunnen zijn.







Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org