Week 15 | |
Sterovita
benen Het weer wordt steeds
mooier, dat is natuurlijk te verwachten want het is zo weer mei. En dan gaat
het allemaal gebeuren he, de mannetjes vogeltjes duiken op de vrouwtjes want
de aloude traditie dat in deze maand alle vogels een ei leggen moet in ere
worden gehouden. En niet alleen de vogels denken aan vermenigvuldigen, ook
vele andere diersoorten krijgen “het” weer! Het stikt inmiddels al van
de lammeren op de dijken langs de grienden, de shoarma boer kan weer zijn
hart op halen. En ook de jonge koetjes, ook wel kalfjes genoemd, huppelen
weer vrolijk rond in onze vaderlandse grasvelden. Maar ook bij mensen zie je
de vrolijkheid toenemen, de mouwtjes en rokjes worden korter en elke dag zie
je weer een beetje meer mens onder de steeds luchtiger wordende
kledingstukken vandaan komen. Zelf heb ik afgelopen weekend meteen de trend
gezet door een sportieve korte broek aan te schieten om het bij het typen
van onder andere dit stukje, het niet al te warm te hebben achter de
‘bittenbak’. Door mijn drukke werkzaamheden, dit excuus blijft het goed
doen, heb ik vorige zomer mijn marmeren macho stampers niet kunnen laten
bijkleuren door de grootste ster uit ons zonnestelsel, dus enige
vergelijking met de bekende Sterovita benen is er eerlijk gezegd wel. Maar
er zijn zo van die dingen waar je nu eenmaal niks aan kunt doen en dus vind
ik het zeer ongepast om er om te lachen. Mijn voor de rest zeer sexy
onderdanen zijn verder best in orde hoor, ze zijn wat witjes en hier en daar
zie je nog de sporen van de vele ongelukken die ik ooit heb gehad met mijn
autoped en boompjeskimmen, maar verder is er niks mis mee.
Het was voor mij dan ook een ingrijpende ervaring te moeten
constateren dat ene bevriende zangeres zowat in katzwijm van het lachen viel
bij het zien van mijn heerlijke stampers! Ik heb haar maar een beetje
verbaast aangekeken want wie weet wat ze zelf allemaal voor witte plekken op
haar lijf heeft, ik kan dat niet zien he. Maar verder gaan mijn
voorbereidingen voor een lange hete zomer gewoon door, ik laat mijn lichaam
bruinen, zodra ik even tijd heb reis ik af naar de Brielse Maas, want daar
mag ‘het’. En zo zal ik
straks mooi egaal bruin zijn, zodat ik weer kan pronken met mijn
‘Rambolijf’ met spoiler. Ik ben wel blij met deze vrolijkheid in de zon,
de deerntjes lopen er weer als blikafleiders bij en het wordt weer leuk om
met moeder de vrouw naar het winkelcentrum te gaan, al was het maar om het
wagentje te duwen. Eigenlijk zie ik maar één echt groot probleem de
komende zomer. Oververhitting zal ook de komende maanden weer het te hete
hangijzer zijn hier op mijn werkplek. Vorig jaar
kon ik mijn werkruimte slechts betreden na eerst een kouwe douche te
hebben genomen, en dat moest ik dan om het half uur herhalen. |