Geen
idee
Hoewel het er begin vorige
week erg rooskleurig uitzag wat het klimaat betrof, bleek het in het
afgelopen weekend toch al weer een beetje minder te gaan. De vrolijke en
vooral luchtige jurkjes werden alras weer vervangen door dikke wollen truien
en zware spijkerbroeken van een Amerikaanse spijkerfabriek. Kortom de lol
was er al weer snel af, en dat terwijl ik altijd zo vrolijk word van al die
kleurrijke huppelende hinden die met Big Bags het winkelcentrum leegkopen.
Maar goed, soms moet een mens wel eens afzien en ook voor mij was dat zeer
zeker vorige week het geval. Op woensdag zit ik weer in de radiostudio, net
als vroeger. Afgelopen week was ik een keer in een milde bui en had mijn
oude strijdmakker Marcellus, u weet wel die schilder, uitgenodigd om als
gast in mijn programma te komen. Nou, ja mijn programma, ik doe het
samen met Gerard, bekend van radio en tv, dus zaten we die avond opgescheept
met onze Hoogvlietse Rembrandt. Nou geloof me, het was fantastisch hem nog
eens mee te maken in een uitzending, echt prachtig! Gelukkig duurt het
programma maar twee uur dus daarna kon ik weer rustig ademhalen want
Marcellus beloofde niet al te vaak als gast te komen.
Ook voor mij was afgelopen zaterdag wel een heus hoogtepunt hoor. Wat een
pracht en vernuft in het Winkelcentrum Hoogvliet! Allemaal mooie
schaalmodellen die veelal op stoom werden aangedreven. Zelf ben ik altijd
een vervent knutselaar geweest en werkte graag met stoommachientjes. Door
een klein incident heb ik ooit mijn hobby een wending moeten geven want
nadat ik door een kleine misrekening een stoomketeltje liet ontploffen
waardoor we drie maanden in een wisselwoning hebben moeten wonen, ben ik
overgestapt op elektrisch aangedreven modellen. Daar heb ik nooit
noemenswaardige problemen mee gehad, al zong Andre van Duijn daar ooit wel
een liedje over, het is hem vergeven. Was trouwens ook erg overdreven want
niet heel Zuid Holland zat zonder stroom, het was maar een deel ervan. Maar
niet te min heb ik wel genoten van al dat chroom en koper, prachtig gewoon.
Jammer dat ik nergens aan mocht komen, kennelijk had iemand gezegd dat ik
kwam. Maar goed, maakt me niet uit hoor, ik heb nu toch een andere hobby,
die kan nooit gevaar opleveren voor mijn omgeving. Ik beoefen nu touwknopen
in besloten kring, maak kunstzinnige voorwerpen waarvoor ik dan later
toepassingen verzin, een soort industrieelontwerp volgens vrije expressie
dus. Ga me nu niet vragen hoe ik deze hobby moet noemen en of ik er over wil
praten want dan zeg ik nee. Trouwens ik zal er heus geen rampen mee
veroorzaken hoor want veel tijd kan ik er toch niet in steken omdat ik hele
dagen op een toetsenbord zit te rammen om van dit soort onzinnige stukjes te
schrijven! U moet mij maar niet kwalijk nemen dat ik soms wel eens niet weet
waar ik het over moet hebben in deze rubriek, want ik kan niet net als
lotgenoot Joop van der Hor op de step naar New York om nieuwe ideeën op te
doen en het goede doel te steunen, ik moet het hebben van wat minitreintjes
en een langharige kunstschilder, en dat terwijl ik niet eens in een
achterstandswijk woon.
Jan
Koopmans
|