 | Week 7  |
| Week 7 |
|
Wat
een week Gelukkig gaat het weer wat beter en ik ben zelfs weer de hort op geweest voor interviews, keutelpraatjes en zware recepties met hapjes en drankjes toe. Snel herstel was ook wenselijk want ik was vorige week zaterdag jarig en er zou heel wat visite komen, want iedereen wilde die ouwe kop natuurlijk wel eens zien. Maar ja wat is oud? Je gaat je vanzelf weer heel jong voelen als je op visite komt bij mensen die nog veel langer getrouwd zijn dan dat jij oud bent. Heel knus en gezellig wonen de Hoogvlietse mevrouw en meneer Stroober nog steeds lekker samen, al 70 jaar! Erg gezellig bij hen thuis, nostalgische inrichting gecomplementeerd met een moderne pc, wat een leuke ervaring. Ook was ik bij een viswinkel, nee niet eentje die vis verkoopt, maar eentje die visjes verkoopt, u weet wel voor in een aquarium. Mijn hart ging weer open, en dat terwijl destijds de chirurgen er handen vol werk aan hadden het weer dicht te krijgen. Wat zou ik graag weer een aquarium hebben, maar ja mijn eega liet me de keus: ‘verhuizen of geen aquarium’, ik blijf dus hier wonen. Ja en toen kwam mijn verjaardag, tsjonge elk daar doen we er niks aan dus ook dit keer weer niet. Op de een of andere manier blijkt elk jaar weer dat ‘er niks aan doen’ meestal leidt tot een ontzettende opkomst van visite. Gelukkig was mijn Jootje er weer helemaal op voorbereid en had van alles in huis gehaald, van heerlijk helder…… tot garnalen cocktails. Eerst de vrijdag, de dag voor het gebeuren zeg maar. De kids kwamen even kijken naar hun ouwe ‘va’ en moesten zo nodig even de van mijn eega gekregen hometrainer uitproberen. Op de een of andere manier keken ze me daarna allemaal aan met een blik van; ‘je gaat op jou leeftijd toch niet meer sportief worden?’ Zelf zou ik niet weten waarom, ben potdorie toch nog geen 70 jaar getrouwd! Maar op zo’n avond komen de verhalen los hè, je hoort nog eens wat. Elk jaar komen er ook meer kleinkinderen bij, terwijl we onze kinderen nooit hebben verteld hoe ze er aan moesten komen. Er staan er weer twee klaar om te werpen, in juni schijnen we weer meervoudig opa en oma te worden, of we nu willen of niet. Maar goed, om een uur of twaalf was de visite weer vertrokken, want je kunt het bij zo’n ‘oud echtpaar’ niet te laat maken natuurlijk, die gaan vroeg naar bed. Maar op de dag ‘des geboorte’ kwamen vrienden en kennissen, die natuurlijk ook even flink de bloemetjes buiten wilden zetten. Het werd een zeer boeiende avond waarbij zeer opzwepende termen door de kamer vlogen, werkelijk een weldaad voor mensen op mijn leeftijd. Het was wel een beetje druk zodat we min of meer op elkaars lip zaten, maar ach dat heb je er graag voor over. Na heel wat hapjes en drankjes werd het steeds leuker en iedereen begon op eigen wijze de avond op te vullen met hun al of niet artistieke vaardigheden. Om een uur of vijf in de ochtend vertrok iedereen zo’n beetje, nog redelijk op tijd, want op mijn leeftijd ga je niet (meer) zo vroeg naar bed, ben je gek, ik ben nog geen 70 jaar getrouwd hoor! Jan
Koopmans |
