Tropen

Het is natuurlijk niet gek dat ik het deze week zal hebben over de enorme hoge temperaturen die ons land teisteren. Ooit maakte ik eerder zo’n zomer mee, want in het jaar waarin ik werd geboren was het de tot nog toe heetste zomer. Maar in 1947 lag ik toen als klein mormel ergens op het erf van mijn ouderlijke woning in het pittoreske plaatsje Kuinre waarschijnlijk in de schaduw van een van onze grote kastanje bomen. Dat kan hier in mijn tuin in Tussenwater niet, ik moet me behelpen met wat parasollen en de schaduw van wat struiken want onze enige boom, de beroemde eucalyptus, heeft zoals ik reeds eerder vermelde het leven gelaten tijdens een woeste wind. Deze warmte is voor ons niet normaal meer, althans voor mij is het een kwelling. Onze appelboom doet het perfect, dat wel, maar veel groter mogen de vruchten niet worden want dan knakt ook deze boom. Mijn werkkamer is bijna vergelijkbaar met een Finse sauna, alleen hier geen naakte nimfen en stomende kooltjes. Mijn buurman heeft druiven gekweekt, de groeien als een tierelier en als het zo doorgaat met die achterlijke zomers dan ga ik volgend jaar bananen proberen!
De een zegt dat het door het gat in de ozonlaag komt, de ander spreekt van toeval. Één ding is mij echter wel duidelijk; in de tijd van Jan Pelleboer gebeurde dit soort dingen niet, die had het onder controle. Maar je doet er niks aan, het is warm en slechts ventilatoren, ijsblokjes en veel drinken zijn de oplossingen.
De warmte heeft in onze tuin ook al slachtoffers geëist. Er is een struikje van het type bogoniuscoronus naar de eeuwige jachtvelden vertrokken en door een onoplettende vriendin van ons die bevangen was door de warmte is een kikker plotseling overleden door een verpletterende schoenzool maat 36.
Lichtpuntje in het afgelopen weekend was echter dat de eeuwige winnaar van de formule 1 racerij, ik kan nooit die naam onthouden van die schoenlapper uit Duitsland, dit keer als zevende eindigde. Dat ik dit mag meemaken! Jammer dat ‘us Joske’ weer een technisch probleem had, maar ja dat lag aan de warmte en niet aan hem. Ondertussen hebben wij als mensen die uw en onze krant moeten vullen nog steeds te kampen met een regen aan komkommers, er valt weinig te beleven in ons durpie op dit moment, maar er is zicht op meer. 
Speelwereld is weer ten einde, jammer want ik had er een dagelijks trim uurtje van gemaakt om daar met de camera rond te banjeren in de hitte, ik ben zeker een ons aan gewicht kwijt geraakt daar. Ik doe altijd als allerlaatste dit stukje schrijven voor de krant, al het andere is dan al klaar. U begrijpt dus vast wel dat ik me gek zit te tikken om de laatste regels te vullen, want na mijn naam onderaan zal ik als een raket de zooi naar de drukker spuiten en in de tuin gaan bijkomen met een lekker glaasje fris van de supermarkt. Ik wilde u bijna het merk noemen maar kon me inhouden. Maar als ik zeg dat het een karton is met een sluiting waarbij je eerst hard moet drukken om vervolgens een oranje tuimelend dekseltje open te maken om daarna je hele meubilair af te zemen omdat het onder het sap zit, dan weet u vast over welk merk ik het heb. Maar meer dan deze sapexplosie is er deze week voor mij niet gebeurt, behalve dan dat en meneer me groene stroom wilde verkopen, nou, niet dus want ik heb ooit op de hts horen zeggen dat je stroom niet kunt zien, wel voelen! Beste Hoogvlieters en buitenlui, ik wens u allen nog veel zon deze week, maar hoop ook in stilte dat we snel weer zonder brullende ventilatoren kunnen gaan slapen.

Jan Koopmans