 Klik hier voor al Jan's oneliners | Week 7  |
| Klik hier voor eerdere columns |
Klik hier voor al Jan's oneliners | Week 7 |
| Klik hier voor eerdere columns |
JarigZoals elk jaar was ik ook dit jaar weer jarig. Niks bijzonders natuurlijk want menigeen is bij tijd en wijle jarig. Toevallig viel dit jaar mijn verjaardag samen met die van Cobie, u weet wel die uit de colofon van deze krant. Zij werd zomaar ineens 50 jaar, en dus heet ze nu ineens Sara, moet het er maar eens met de drukker over hebben of we nu haar naam in de colofon niet moeten aanpassen. Mijn verjaardag begon afgelopen zondag met lekker uitslapen want we waren de zaterdag daarvoor lekker op stap geweest met een enorme club vrienden waarmee we heerlijk hebben ‘gekletst’.Nou is het voor mij allang niet meer zo nodig om de verjaardag te vieren want ik zit met de leeftijd over de helft van de te verwachten maximale leeftijd, maar de kids dachten er anders over en dus kwamen die reeds vroeg opdagen om me te verblijden met hun bezoek. Hoewel ik meestal wordt omgeven door geurtjes en jenever kreeg ik dit keer tubes bodypaint! Mijn eega keek verdacht angstig naar me maar omdat ik eerst wat informatie over schilderstechnieken wil inwinnen bij Marcellus Hoornweg, de jonge oude meester, ben ik niet meteen begonnen haar te bekliederen. Later op de dag, het was eigenlijk meer avond, kwamen de eerste vrienden op bezoek, ja echt, ik heb vrienden! Gelukkig kwam toch weer die fles jenever als cadeau uit de tas, dus voor de komende week heb ik mijn overlevingspakket weer klaar. U kent dat wel, lekker praten over van alles en nog wat, over de zin van het leven, over ouder worden, hoe het vroeger was en vooral over hoe druk mijn Jootje en ik het wel niet hebben. Het werden heel zware gespreken, heel veel zinvolle en wijze adviezen alsmede bloemlezingen vlogen over en weer over onze kloostertafel, waarop talloze zoutjes, kaasjes, pinda’s, tukkies en andere lekkernijen stonden. Naarmate de avond vorderde werd de gesprekstof aangepast in vormen die beter pasten bij de drankjes. Zo begon iemand een betoog over een deurkruk terwijl een ander zijn ervaringen met touwknopen begon uit te leggen. Uiteindelijk kwamen vervolgens de rollator, tafeltje dekje, de ziektewet, den Haag vandaag en foute ministers aan de orde. Toen ook nog iemand begon over de zin van de koekoeksklok ben ik maar even stiekem in de keuken onze illegaal geïmporteerde Duitse jenever met water gaan aanlengen. Het werd al met al een leuke verjaardag, zeker als je weet dat wij niet echt van die feestvarkens zijn die hele kratten bier buiten koud zetten om gemaakt lollig te worden. Toen iemand begon over mijn gesloten karakter en mijn vreemde gewoonten ben ik maar zachtjes aangevangen met gordijnen dichttrekken, asbakken legen en alvast de lege klapstoelen weg te zetten. Het gesprek kreeg een andere wending maar of ik daar blij moet zijn weet ik niet, het ging over ouder worden! Toch realiseer je je dan ineens dat je nog niet zo lang geleden op de autoped, met echte rubberen wielen, door het dorp scheurde terwijl je nu dichter bij de rollator bent gekomen dan ooit. Niet dat ik die nu al nodig heb hoor, ik kan nog perfect lopen en een sprintje trekken lukt ook nog wel, zeker van de koelkast naar de kloostertafel! Wel heb ik soms wat last van evenwichtsstoringen als ik op één been sta. Laatst nog maakte ik een dubbele salto achterwaarts met schroef en belande met mijn markante kop in de wasmand toen ik been voor been uit mijn onderbroek wilde stappen in de badkamer. Maar verder nergens last van hoor. Wel is mijn leesbril versleten en moet nodig een nieuwe kopen want hij is een stuk minder duidelijk dan een paar jaar geleden, maar ja dat heb je met die goedkope brillen he? Ik wilde u iets vertellen, maar ik heb geen idee meer wat, gelukkig ben ik maar één keer per jaar jarig. Jan
Koopmans |
