Eventjes

Soms vraag je je wel eens af wie dit stukje eigenlijk leest. Vooral hoeveel mensen het lezen wil je dan graag weten. Ik kom dagelijks veel mensen tegen die me er op aanspreken dus er zijn best wel wat mensen die mijn epistels doorworstelen. Maar als je dan iets schrijft dat reacties oproept blijkt dat ‘je’ vaker wordt gelezen dan je denkt. Die evaring had collega Joop vorige week omdat hij zo aardig voor zijn vrienden was en ik omdat ik een burgemeester voorstelde waar mensen verbaast over waren. Ik had het over een losgeweekt Hoogvliet waar ik dan Hans (Elemans) als burgemeester voorstelde. Veel e-mails en telefoontjes kwamen bij me binnen met de vraag waarom Hans en niet Kees (van der Pelt). Ik keek daar even van op omdat het eigenlijk mij niet uitmaakt, Kees mag ook wat mij betreft. Dat ik Hans noemde komt omdat hij en ik in het verleden Hoogvliet onder controle hielden en als verlenging dacht ik dus ook meteen aan hem. Maar dat neemt niet weg dat ik Kees net zo goed als burgervader zou willen hebben hoor, die man kan dat ook best aan, zeker als ik hem een beetje help net zoals ik dat bij Hans deed. Maar genoeg daarover want anders krijgen we een politiek verhaal en daar hebben de meeste mensen hun zakken al vol van. Wat ook erg vol is zijn alle planken en kastjes hier in mijn ‘zwoeghok’. Elke ruimte die ik heb gebruikt als werkkamer bleek te klein te worden na enige tijd. Ik zit nu in een ruimte waar een half jaar geleden mooie lange planken waren waarop je van alles neer kon leggen. Grote kantoorkasten met veel planken en rekken met talrijke opbergmogelijkheden. Zelfs een hangmappenkast kreeg ik hier om papier in te stoppen, dus ik kon vooruit. Dat had zeker zo gebleven als ik geen computer, fax en brievenbus zou hebben gehad. Het computertijdperk zou een einde aan de papierwinkel maken zeiden we ooit. Nou, het tegendeel bleek waar. Faxen spuwen dagelijks papier uit, mails moeten worden uitgeprint en de brievenbus aan de voordeur lijkt ondertussen wel een recycle bedrijf voor oud papier. 90% van wat je binnenkrijgt is vaak onbruikbaar maar bewaar ik ‘even’ omdat je maar nooit weet. Zo heb ik ondertussen kans gezien het hele kantoortje hier vol te proppen met dingen die er ‘even’ liggen. Weet u wel hoe groot de stapel persberichten van een half jaar is? En dan heb ik het nog niet eens over de stapel talrijke brochures en persmappen die ondertussen groot genoeg is om het hele Binnenhof een jaar aan de praat te houden. Opbergbakjes voor ‘even’ post zitten bij mij vol met andere dingen zoals Fishermans Friend en aspirine. De fotoscanner is nauwelijks nog te zien onder de talrijke naslagwerken en als ik moet scannen dan zeilen de papparassen over de vloer. Maar gelukkig ligt het er allemaal maar ‘eventjes’. Je kunt niet van me zeggen dat ik niet van snel werken hou want als ik iets binnenkrijg, zoals onlangs een nieuw boek, dan kan ik dat razendsnel zoekmaken. Zo had ik ooit een potje zalf te leen van iemand, nee ik noem niet de naam, maar dat potje ‘kippenbillenzalf’ kon ik nergens meer terugvinden. De eigenaresse had het potje snel nodig want de inhoud moest verzachting brengen op een pijnlijke arm. Ik heb mijn hele kantoor overhoop gehaald maar kon het kleinood niet vinden. Net toen ik het op wilde geven zag ik het staan, vlak voor mijn neus, daar stond het kennelijk al maanden!
U zou de indruk nu kunnen krijgen dat ik een chaoot ben maar dat is ook weer niet waar hoor want in de regel kan ik alles snel vinden. Het raakt pas zoek als mijn trouwe echtgenote heeft opgeruimd. Alles ligt dan ergens anders en ik ben nu eenmaal gewend te zoeken in grote stapels en niet in van die mooie gesorteerde bergjes. Trouwens ik vind toch dat vrouwen anders kuisen dan mannen hoor, mannen ruimen op en vrouwen ruimen weg. Maar ja, zo heeft iedereen zijn systeem. Maar over opruimen gesproken, Hoogvliet ruimt nu eindelijk de voormalige Vaste Burchtkerk op, dat is wel een applausje waard toch? En niets ten nadele van onze Hans maar wat hem niet lukte is onze ‘Jakkie’ toch maar mooi wel gelukt, proficiat meissie!

Jan Koopmans