Leve de humor

Eigenlijk hoor je als columnist ergens tegenaan te piesen of op z’n minst een oordeel te hebben dat afwijkt van wat gangbaar is en het moet ook nog tongen losmaken. De een pakt een actueel gebeuren op en geeft er vaak ongezouten zijn of haar mening over, de ander maakt er iets liefs van en weer anderen proberen de lezer aan het lachen te maken. Ik probeer het allemaal, de ene keer kan ik heel serieus zijn en de andere keer heb ik een lollige bui en probeer u dan een natte broek te laten scoren. Ik hou enerzijds van stabiliteit, dus van dingen die zijn zoals ze zijn, maar ondanks dat hou ik ook weer niet van sleur en ga ik graag op avontuur. Ik wil daarom niet een columnist zijn die steeds maar moppert maar ook niet een die alleen maar lollig doet. Je kunt natuurlijk ook lollig mopperen maar dat valt lang niet altijd mee want hoe breng je nou lachend een serieuze boodschap over? Wel kun je van ernstige dingen de leuke kanten proberen te vinden, maar ook dat lukt niet altijd. Je moet ook oppassen dat het geen galgenhumor word want voor je het weet krijg je dan een actiegroep op je dak. Stankoverlast is bijvoorbeeld een zeer ernstige zaak waar mensen erg veel last van kunnen hebben, maar je kunt het toch wel een vrolijke noot meegeven. Zo kun je de DCMR bellen en je klacht doorgeven. Je moet dan de stank een beetje beschrijven. Gewoon doorgeven dat je een soort houtskool geurtje ruikt kan, maar je zou beter scoren als je opgeeft dat je het vermoeden hebt dat iemand in de Botlek een rituele verbranding van eiken kasten aan het doen is. Het ligt er maar net aan hoe je het brengt. Zo kun je ook de draak steken over een zeer ernstige en zelfs trieste kwestie als de gedwongen verhuizingen van Hoogvlieters die de dupe zijn van de vernieuwingen. Met een beetje fantasie kun je zelfs beweren dat er al ‘saneringsmiljonairs’ zijn in ons dorp. Ik probeer te zeggen dat er straks mensen rondlopen die zo vaak gedwongen moesten verhuizen dat ze van alle vergoedingen die ze kregen schatrijk zijn geworden. Ik weet het, dit raakt gevoelige snaren en zeker de mensen die het aangaan zien dit heel anders, maar je ziet het, je kunt een probleem ook lollig brengen. Nog een ‘lollig’ bericht is dat de huren van woningen in de toekomst verschrikkelijk omhoog gaan. Wil je dan nog wat te eten hebben zul je er een krantenwijk bij moeten nemen. Dat kan er in resulteren dat men straks file vorming krijgt van fietsers met grote tassen achterop met folders, kranten en dozen pizza’s. Ja zo kun je nog eens lachen om al die ellende. Waar je ook om kunt lachen zijn al die drempels en bobbels in de straten, je stuurkogel gaat er van naar de knoppen, je veren springen uiteen en er gebeuren nog meer ongevallen dan vóór het ‘mierenhoop tijdperk’. Je let tegenwoordig meer op de weg zelf dan op medegebruikers, want als je al niet wordt aangevallen door drempels dan staat er wel ergens een Gatsometer je op de kiek te zetten als je een paar kilometer per uur te snel tuft, het lijkt wel een computerspelletje, alleen zijn de slachtoffers die je maakt door al die capriolen echt. Je mag best lachen om narigheid, als het maar niet krenkend of wreed is. Ik stoor me wel eens aan grapjes over slachtoffers of mensen die naar de eeuwige jachtvelden zijn vertrokken, maar een beetje humor moet wel mogen natuurlijk. Ik moest vorige week zelf ook wel een beetje lachen om de poster waarop meneer Balkenende, ja ik schrijf zijn naam een keertje goed, afgebeeld stond met een blote dame die hij iets toestopte, hij blijft nu eenmaal een sociale man. Die poster zouden wij nooit te zien hebben gekregen als men er van regeringswege niet zo’n ophef over had gemaakt, nu kent bijna iedereen hem en het feest dat op de poster werd aangekondigd zal ongetwijfeld een succes zijn. Maar goed, het was een serieuze zaak waar je natuurlijk geen grapjes over moet maken want uiteindelijk staat Balkenende al niet zo op goede voet bij velen. Ik bedoel dit laatste natuurlijk niet letterlijk. Je hoort je als columnist uit te laten over heikele kwesties en zeker als het welzijn van het volk in het geding is. Maar kunt u mij dan eerst even vertellen hoe ik alles wat er niet goed gaat in dit land op één A-viertje kan schrijven?