Help helpen

Ik vroeg me in alle eerlijkheid af of ik deze week wel een column zou maken. Zit de mensheid op dit moment te wachten op een hoop geblah blah van mij? De natuurramp in Azië heeft op mij grote indruk gemaakt. Natuurlijk het is ver weg en hier kunnen we ons behaaglijk voelen, zeker als we lekker relaxt via ons toetsenbordje even snel wat overmaakten op 555. Ons geweten is gesust en voor de overgemaakte centjes kunnen weer wat pillen, lijkenzakken en wat brandstof voor de bulldozers, die de massagraven dicht moeten gooien, worden gekocht. Ja, ook ik heb wat overgemaakt, wat ik kon missen en wat ik had uitgespaard door geen vuurwerk te kopen. Zoals ik reeds zei, ik ben diep onder de indruk van wat daar is gebeurd, terwijl ik er nooit ben geweest en er ook wel nooit zal komen want ik ben een Nederlandse vakantieganger die het graag bij eigen land houd.
Op dit moment stomen we recht af op meer dan 200.000 doden en miljoenen indirecte slachtoffers en daklozen. Een ver land, met mensen die een heel andere cultuur aanhangen, maar is dat belangrijk? Het zijn mensen die net als wij aan het eind van WO II en de watersnood in 1953 hard de hulp van andere landen nodig hebben. Ik ben dan ook bijzonder kwaad geworden toen ik oudejaarsdag tijdens een interview op straat met een man, die twee grote zakken vuurwerk bij zich droeg, uit zijn mond hoorde: ‘Ja doei, ik ga mijn geld niet daaraan uitgeven hoor, dat kan ik niet missen. En ze zoeken het daar maar zelf uit, moeten ze maar niet zo dicht bij zee gaan wonen.'’
Ik mag het niet denken en zeker niet zeggen, maar ik durf best te schrijven dat ik hoopte  dat er een vonkje van zijn achteloos in de mond hangende peuk in één van zijn vuurwerkzakken terecht kwam.
Ik kan heel slecht tegen dat egoïsme en heb totaal geen respect voor mensen die het verdommen een ander te helpen maar wel moord en brand gillen als ze zelf niet geholpen worden. Laten we hopen dat het nimmer gebeurt, maar als Nederland in de brand staat hoop ik van ganser harte dat andere landen voor ons gaan inzamelen.
Dit keer is het onze beurt om te helpen en te storten op giro 555, een andere keer kan het omgekeerd zijn. Ik stop hier mijn column voor deze week, zodat er misschien een plaatsje vrij in deze krant blijft voor een oproep van Giro 555.

Jan Koopmans