De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 4

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

Tuffen op een scooter

Het is bijna februari, dat weet u natuurlijk ook wel, dus echt iets zinvols bijdragen aan uw algemene kennis doe ik ook al niet met deze opmerking. Voor mij is het echter een klein kantelpuntje in mijn bestaan. Een mens wordt steeds wat ouder, dat is de natuur en heeft te maken met het aantal omwentelingen van de zon, aarde en de afbraak van het menselijk lichaam. En zo probeer ik u langs slinkse wegen te vertellen dat mijn leeftijd in februari van 57 naar 58 jaar gaat. 57 zat nog een beetje bij 55, maar 58 komt richting 60, nou en dat is écht oud hoor! Goed, ik weet dat ik dan in theorie nog wel 50 jaar meekan, maar toch is het gek om te beseffen dat je dichter bij je AOW zit dan bij de leerplicht voor kinderen. Toch zou ik niet graag meer terug naar school willen hoor, ik heb het totaal niet naar de zin gehad op de lagere school. Ik mis die beul van een onderwijzer die je een oelewapper gaf als je links wilde schrijven, zoals ik, totaal niet. Maar goed, je bent dus geen achttien meer maar nog wel in gedachten. Ik hou nog best van veel dingen die gewoon waren toen ik jong was, al heb ik wel eens het gevoel dat ik toen juist als een ouwe sul door het leven ging. Ik hield van klassieke muziek maar ook van de Beatles en Pink Floyd, net als van brommers en grote Amerikaanse automobielen. Deze laatste bestaan nog slechts in musea, de brommer is vervangen door de meisjesachtige scootertjes en de ‘Jankenslee’ door een Fiat Panda. Het grote verschil met de echte stoere brommer en de huidige scooters is dat wij op de brommer stoer waren en de scooterrijders stoer proberen te zijn. Nog een groot verschil is dat wij met de brommers op het rijwiel pad reden en de scooters op trottoir, fietspad en rijweg en indien noodzakelijk het grasveld of kinderspeelplaats. Zal de leeftijd wel zijn dat ik niet begrijp wat daar nou zo stoer aan is, of is het stoer om je niet aan regels te houden?
Het is trouwens ook weer niet zo dat alle scooterrijders dit doen hoor, er zijn er gelukkig zat die het goede voorbeeld geven, weliswaar soms bibberend van angst tussen al die auto’s op hun rijbaan, maar ze doen het wel. Grappig genoeg eindigen veel ouderen met waar ze mee begonnen, het bromfietsmotortje. Was het vroeger de Kreidler, Zundapp of Puch die je tussen je benen hield, nu is het voor die generatie vaak de brommobiel die voorkomt dat je omdondert als je stil staat bij een verkeerslicht. Na de brommobiel wordt het dan meestal een rollator en vervoer op maat en tenslotte een stalen ledikant met zwenkwieltjes. Ik heb hopelijk nog een lange weg te gaan en scheur, me strikt houdend aan de maximale snelheid, over vaderlands wegen met een moderne automobiel. Vreemd is wel dat mijn eega vroeger vanuit de passagierstoel naar me riep:  ’kijk uit, daar komt een oen die niet oplet’ en tegenwoordig naar me krijst: ‘let op joh, je zag die wagen toch wel aankomen!’ Ach ja, vrouwen worden ook ouder he? Nog een verschil met vroeger zijn de dingen die je als bijhobby had, ik had en heb er vele dus noem ik het aanleggen van rails voor de modeltrein, destijds, maar zo. Toen ik de meest waanzinnige banen aanlegde met wissels, kruisingen, huisjes en veel elektrische kunststukjes werd ik alom geprezen en als de nieuwe Einstein betitelt. Als ik het nu nog zou willen gaan doen, ik heb alles nog, dan ben ik ineens een demente ouwe zak. Maar ja, als je ouder bent dan ben je in de ogen van iedereen die het nog niet is maar wel wil worden, een afgeleefd en duur mens voor de maatschappij. Daarom blijf ik gewoon doen wat ik al deed en nog van plan ben te gaan doen. Al ben ik dan voor de jonkies al oud, voor de oudjes ben ik lekker nog jong en ga ik dus ook lekker door tot ik oud genoeg ben om weer met mijn treintje te gaan spelen. En voor de jonkies: ik zou best wel eens willen zien wie er behendiger is, jullie op je meidenbrommertje of ik op mijn Zundapp. Voor de buurtagent: dit heb je niet gelezen he?

Jan Koopmans

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org