'Jaap
op
MP3'
Sneeuw,
grote
bomen,
griep
en
drukte
beheersten
mijn
leven
de
afgelopen
week.
Nog
steeds
hoest
en
proest
ik
de
buurt
bij
elkaar,
maar
goed,
iemand
moet
dat
toch
doen
he?
De
sneeuw
maakte
het
nog
wat
erger
want
hierdoor
kreeg
ik
het
al
benauwd
als
ik
door
mijn
raam
naar
dat
witte
spul
keek.
Ja
en
druk
heb
ik
het
best
wel,
er
gebeurt
ook
zoveel
in
ons
dorp,
schandalig
gewoon.
Jeanne
van
der
Velde,
u
weet
wel
die
van
de
Bomenridders,
belde
me
om
te
vertellen
dat
er
een
grote
zilverlinde
zou
worden
verplaatst.
Nou
zie
ik
amper
het
verschil
tussen
een
kerstboom
en
een
witte
berk
dus
zei
het
me
niet
zoveel.
Op
de
dag
dat
het
zou
gaan
gebeuren
ging
ik
netjes
naar
de
plaats
waar
het
zou
gaan
gebeuren.
Stom
stom
stom!
Ik
had
me
een
uur
vergist
en
dus
stond
de
boom
al
op
zijn
nieuwe
stekkie
toen
ik
aan
kwam.
Maar
ja,
ik
was
er
toch
dus
maakte
ik
nog
maar
een
paar
foto’s
van
de
hijskraan
die
aan
het
afbouwen
was.
Een
stomme
opmerking
van
een
werknemer;
‘je
had
beter
een
uur
eerder
kunnen
komen’
nam
ik
maar
voor
lief,
ze
hadden
ook
even
op
mij
kunnen
wachten
natuurlijk.
Er
staan
nu
trouwens
wel
aardig
wat
bomen
daar
aan
de
Lengweg
nabij
‘de
Parasite’,
straks
noemen
ze
dat
het
‘Lengebos’
en
lopen
er
ook
schotse
hooglanders
rond.
Die
sneeuw
was
wel
leuk
maar
voor
mij
hoeft
het
niet.
Ik
heb
in
het
verleden
zat
sneeuw
gezien
en
zat
er
dus
dit
jaar
echt
niet
op
te
wachten.
Trouwens
zo
erg
veel
was
het
ook
weer
niet.
Toen
ik
als
17-jarige
op
de
Solex
naar
school
ging
stond
soms
de
sneeuw
tot
aan
het
motortje
toe,
dus
wel
iets
meer
dan
dat
‘dekentje’
van
vorige
week.
Maar
ja,
we
zijn
niks
meer
gewend,
we
gillen
al
moord
en
brand
als
er
een
centimetertje
valt
en
sommigen
roepen
meteen
om
buitenlandse
hulp
bij
deze
vermeende
ramp.
Sneeuw
zet
ook
aan
het
denken.
Want
op
mijn
kleine
‘luistervinkie’,
een
ontvangertje
van
het
mobilofoonverkeer,
hoorde
ik
regelmatig
dat
er
zwervers
lagen
te
kleumen
onder
en
dekentje
met
een
flinke
laag
sneeuw.
Het
is
natuurlijk
te
zot
voor
woorden
dat
er
nog
mensen
dakloos
zijn,
dakloos
vanwege
de
welvaart
die
kennelijk
het
‘uitschot’
uitspuwt.
Wel
een
grote
troost
voor
deze
vagebonden
is
dat
hun
korps,
als
het
zo
doorgaat
met
de
knijpende
bezuinigingen,
sterk
zal
worden
uitgebreid.
Want
het
is
niet
onwaarschijnlijk
dat
straks
de
helft
van
de
inwoners
in
ons
land
de
huur
niet
meer
kunnen
betalen
en
massaal
op
de
openbare
weg
hun
bivak
op
moeten
slaan.
Ex
koophuisbezitters
liggen
dan
meer
in
het
centrum
van
de
steden
in
hun
Bedoïnen
tenten.
Maar
goed,
zover
is
het
nog
niet
dus
blijft
de
ergernis
beperkt
tot
het
losteken
van
de
sneeuw
op
de
vooruit
van
je
auto
en
het
schoonhouden
van
het
tuinpad.
Maar
ja,
ik
kon
vorige
week
nog
niet
veel
naar
buiten
want
zoals
ik
reeds
vertelde,
de
griep
achtervolgt
me
nog.
Dat
is
overigens
elk
jaar
raak
hoor,
meestal
ben
ik
er
wel
twee
maanden
mee
zoet,
een
soort
weeffoutje
bij
de
fabricatie
van
mijn
bevallige
lijf.
Gelukkig
had
ik
van
mijn
huisarts,
die
man
heb
ik
alweer
20
jaar
als
adviseur,
een
prik
gehad
in
november
vorig
jaar,
dus
kreeg
de
griep
wat
minder
kans
bij
mij,
maar
toch.
En
dan
de
bekende
drukte
weer,
ik
heb
altijd
van
alles
te
doen,
websites
bijwerken,
krant
maken,
vereniging
aan
de
praat
houden,
mijn
eega
rustig
houden
en
ook
nog
mijn
videobestand
op
DVD
zetten.
Als
ik
over
een
jaar
al
mijn
banden
op
DVD
heb
staan
begin
ik
aan
mijn
platencollectie.
Die
wil
ik
allemaal
gaan
omzetten
naar
MP3
en
op
cd.
Ik
denk
dat
ik
nog
daar
nog
wel
even
mee
bezig
ben
want
ik
heb
aardig
wat
platen,
zelfs
nog
Tante
Leen
op
78
toeren
met
haar
‘aan
de
Am……
grachten’
enzo.
Ook
heb
ik,
en
daar
ben
ik
heel
blij
mee,
nog
wat
plaatjes
van
Japie
Valkhof,
de
man
van
‘Ik
ben
Japie
de
portier’.
Goh
wat
was
dat
een
gouden
tijd,
Jaap
maakte
destijds
zijn
‘Oase’
aan
de
Schilderstraat
tot
een
muzikaal
walhalla.
Jaap
leeft
niet
meer,
hij
verongelukte
jaren
geleden
in
Hoek
van
Holland,
hij
kwam
met
zijn
fiets
onder
een
auto.
Toch
zullen
zijn
liedjes,
net
als
van
al
die
andere
ouwe
knakkers
straks
bij
mij
weer
uit
het
speakertje
galmen.
Maar
ja,
wanneer
weet
ik
niet
want
ik
heb
het
druk,
de
griep
en
voor
je
het
weet
moet
ik
weer
sneeuwruimen.
Jan
Koopmans
|