Stereoguppen

Wonen in een stedelijke omgeving heeft wel wat, er is altijd wel wat te doen en je zult niet in slaap vallen van de stilte om je heen.
Zo zit ik op dit moment in mijn ‘aan huis kantoortje’ te werken aan uw krant. Het gaat zomer worden en dus voel je de naderende warmte er aan komen. Vandaag voor het eerst mijn keurige pantalon maar eens verwisseld voor een kort zeeman sportbroekje en bijbehorend T-shirt. Goed, mijn vrouw keek wat bedenkelijk naar mijn outfit, want ik geef het toe; mijn buikje verstoort ietwat de harmonie, maar toch voel ik me zo wat vrijer en frisser.
De eerste regels rolden inmiddels over mijn scherm, waar is die goede oude tijd van de Remington, toen ik besloot om het raam maar eens open te zetten. Het was lekker weer en een beetje frisse lucht in mijn ‘hokkie’ kon geen kwaad. En ja hoor, meteen ontdekte is de nadelen van een stadse omgeving met mensen die zo nu en dan vergeten dat ze niet alleen op de wereld zijn. Een denderende bas uit de een of andere geluidsinstallatie bij een van de buren deed me meteen besluiten het raam maar weer te sluiten, weg frisse lucht! Een uurtje later opnieuw geprobeerd, want ja het werd zo muf he? Het viel mee dit keer, alleen wat spelende kinderen, maar dat is niet storend. Maar ik had het kunnen weten, zo zou het niet blijven. Een onbekende debiel kreeg het in zijn verwarde hoofd om wat knallen met kruit of vuurwerk te maken, iedereen schrok zich te pletter en meteen hoorde je overal baby’s huilen. Hopelijk heeft hij of zij hierbij meteen al het kruit verschoten en gaat ergens in therapie.
Ik tikte rustig door maar ik kreeg steeds meer tranen in mijn ogen. Eerst dacht ik dat ik te moe was want dan heb ik dat ook, maar ik voelde me nog niet zo, dus beetje vreemd. Ik rook ook een steeds sterke wordende chemische geur, maar ja je woont vlakbij de Botlek dus echt paniek was er nog niet. Maar de geur werd steeds sterker en begon op het aloude petroleum te lijken. Toen ik ook nog blauwe walmen voorbij zag komen door mijn achtertuin ging ik toch maar eens kijken wat er loos was. En ja hoor, een buurman verderop stond zijn barbecue op te stoken met volgens mij verlopen olie om zijn braadsel gaar te krijgen. De stank was niet normaal meer, je zal dat vlees moeten opeten zeg! Ik heb er maar niks van gezegd want het is al zielig genoeg als je niet eens een gewoon fornuis hebt om te bakken.
Maar goed, de zomer brengt niet alleen ongemak maar ook mooie dingen natuurlijk. Onze tuin doet het weer prima, de takjes zijn weer takken en de bloesem zal straks weer overgaan in mooie bloemen of appels. We hebben op voorhand de appelboom gestut want we verwachten weer veel vruchten te krijgen van deze dappere boom. Onze zoon heeft de vijver een beetje op orde gebracht en de waterval kabbelt er weer lustig op los. Jammer dat een paar salamanders de pomp aanzagen voor een Efteling attractie en een wisse dood vonden in de draaimolen van deze water transporteur. Mijn Jootje staat weer uren per dag op de kop in de bagger om onkruid te wieden of stekjes te planten. Ze noemt daarbij Latijnse namen waar zelfs de Paus nog van zou gaan blozen. Ook zo fijn is de spontane hulp die ze krijgt van de  nog thuiswonende kinderen, al na zes keer aandringen doen ze het klusje in de tuin wat ze hadden aangeboden tijdens een moment van verstandsverbijstering. Ik krijg dus al echt een zomers gevoel, waarom weet ik niet want hier in mijn peeshokje merk ik er eigenlijk alleen de nadelen maar van, de warmte, de herrie en op mijn scherm valt veel te veel zonlicht. Je hoort in de zomer blij te zijn en de zon te aanbidden, nou vooruit dan maar, dan zal ik maar meedoen. Maar verwacht van mij niet dat ik ook ga barbecuen! Trouwens voor mij is de zomer niet overdag in de brandende zon maar meer in de avond. Lekker stilletjes met mijn eega en wat vrienden op het plaatsje achter, een goed glas ranja en wat blokjes kaas, wat wil je nog meer? Niks stereo erbij, het geluid van de vogeltjes, krekels en kikkers is de mooiste muziek die ik ken.