Plonshond

Zo, Hoogvliet mag blijven en dus gaan we er volop tegenaan om van ons durp iets mooies te maken. Op de Coolsingel zagen ze ineens het licht en veegden het onzalige plan tot beknotting van de bevoegdheden van deelgemeente besturen van tafel. Vaak duurt verstandig worden wat langer maar uiteindelijk zag men in Rotterdam (einde van de Groene Kruisweg linksaf) toch in dat het voor hen te moeilijk was om net zo goed te besturen als hun collega’s in de deelgemeenten. Goed sturen is trouwens altijd belangrijk, ook voor honden en katten. Ik vertelde u al eens dat wij hier in onze fraaie tuin een ware kattenplaag hebben. Katten, poesen en je weet wel katers weten onze tuin te vinden om hun uitwerpselen bij de rododendron of appelboom neer de kwakken. Ons berkenboompje heeft inmiddels geen schors meer omdat de poezelige nageltjes het er afpeuteren in hun poging onze trouwe merel te vangen, die trots en triomfantelijk bovenin die boom zich rot zit te fluiten. Maar zoals zo vaak kwam er uit onverwachte hoek een zeer natuurlijke oplossing voor ons ongewenst gastouderschap voor loslopende haarballen. Een kennis van ons moest een poosje van de hond af en dus boden wij ons aan om het dier voorlopig onderdak te bieden. Een heuse ‘rotdweiler’ van het kaliber Hulk woont nu voorlopig bij ons en mag natuurlijk ook heerlijk in de tuin kuieren. Onze vorige honden waren van het soort dat over zich liet lopen, katten konden ongestoord over hen heen wandelen want het zou ze een biet zijn. Maar onze ferme gast denkt daar heel anders over en ziet katten als ongewenst en ‘peert’ er meteen op af. Zoals een olifant door het oerwoud baggert zo ramt onze ‘beer’ door de struiken, recht op het doel af. Vandaag haalde een kat, dit keer een rode met halsbandje, het in het koppie om toch onze tuin binnen te wandelen. Vermoedelijk nog niet op de hoogte gebracht door medekrabbers liep het beest richting vijver om te kijken of er nog een salamander of kikker te verschalken was. Onze logee nam het dier ogenblikkelijk waar en gaf plankgas met de nabranders volop in werking. De kat maakt zoals het spreekwoord zegt een rare sprong en verdween tussen de druivenstruiken van de buren. Onze hond had echter even niet door dat je op water niet kunt lopen en belande kopje onder in onze biologisch zo mooi in balans zijnde vijver. Mijn vrouw die juist foto’s stond te maken van de waterlelies wilde hem meteen naspringen om hem te redden van de verdrinkingsdood maar gelukkig bleek deze lobbes zich best zelf te kunnen redden. Helaas had ze door de schrik verzuimt om een foto van het voorval te maken, maar daar heb ik het vast nog een keer met haar over. We weten nog niet of de vijver door de nagels van onze hond nu lek is geraakt, mocht dat wel zo zijn dan is de schade door katten van anderen dit jaar meteen nog een stuk groter. De hond keek na zijn duik wat vreemd uit de ogen, hij had niet direct begrepen wat er gebeurde en schudde de laatste resten van het vijverwater inclusief wat kikkervisjes van zich af. Zo ziet u maar dat een rustige dag toch nog spannend kan worden. Ik heb trouwens het afgelopen weekend voor het eerst na zeker een jaar weer eens even lekker op ons terras kunnen genieten van een avondje warme zomerdag. Mijn eega had lekkere hapjes gemaakt en onze barbecuende buren reikten ons nog wat spareribs aan over de schutting. Een glas heerlijke ijsthee en een halfzware van A.H, maakten de avond compleet. Vliegjes dansten de samba onder onze parasol en de kikkers kwaakten de lambada. Onze rotdweiler lag aan mijn voeten hout te zagen en onze gasten complimenteerden ons met de fraaie tuin. Burgerlijker kan haast niet maar wat was het heerlijk! En zo zie je maar dat je middenin een stedelijk gebied toch nog een beetje het plattelandsgevoel kunt hebben. Ja, ik weet het, de koeien ontbraken maar dat maakte de koelkast wel weer goed want daar stonden milkshakes te wachten om te worden genuttigd na een zwoele avond met hapjes en drankjes. Wetende dat we nu weer volop bestuurd worden door betrokken inwoners in plaats van ‘Hilgersbergers’ die niet eens weten waar ons dorp ligt gingen we heel laat en gerust slapen. Nee Hoogvliet is zo gek nog niet, eg nie!

Jan Koopmans