Donder
en bliksem
Ik ben bang voor onweer,
gek he? Nee, ik ga niet zitten trillen als een rietje hoor maar ik kom nu
eenmaal oorspronkelijk uit een leefomgeving waar donder en bliksem bestwel
link waren. Mijn grootouders waren boeren, ja, ja ik weet het, en hadden een
boerderij in de Weerribben in Friesland. Tussen zes bomen stond de stede en
verder was er in de wijdde omgeving niks te zien. Dus bij onweer was het
best link en menigmaal flikkerde er een donderstaal ergens in een melkbus of
koeienstaart. Zelf woonde ik met mijn ouders in een gehuchtje aan de
Overijsselse zijde van de grens met Friesland. Mijn vader, hij had veel van
mij, had verschillende beroepen en dus was hij breed inzetbaar. Als eigenaar
van een redelijk groot aannemersbedrijf had hij het nog niet druk genoeg
kennelijk en dus was hij tevens commandant van de brandweer,
gemeenteraadslid en ouderling in de kerk. Na en tijdens een donderbui moest
hij dan ook vaak ten Jeep ( het vervoermiddel voor commandanten) en ten
strijde trekken om weer ergens een boerderij of hooimijt te blussen. Wij
woonden in dat dorpje, Kuinre, aan den klein riviertje met aan de overzijde
een melkfabriek. Ja, die had je toen nog, melk kwam zo uit de koe, als deze
niet getroffen was door de bliksem, de fabriek binnen. Naast die fabriek
stond een schoorsteen die na elke donderbui weer gerestaureerd moest worden
omdat de bliksemafleider kennelijk minder goed was dan met hoopte. Menigmaal
konden wij later in onze achtertuin de brokstukken bijeenrapen om er iets
leuks mee te bouwen. Dus onweer is voor mij niet leuk, ik heb liever een
ferme sneeuwbui!
Ik had vorige week vrijdag avond een party ergens in Hoogvliet en diep in de
nacht, zo tegen half drie gingen mijn vrouw en ik huiswaarts. Rijdend over
de Aveling knalden links en rechts de bliksemstralen neder en het was best
beangstigend om zo rond te rijden in je bolide. In de auto zitten tijdens
zo’n bui is niet gevaarlijk want je zit in een soort kooi van Faraday
(afgeschermde ruimte) en zelfs bij een directe inslag op je koets gebeurt er
niks. Maar ja, angstig was het wel. Via een rondrit kwamen we via de
Duifhuisweg weer op de Groene Kruisweg en reden tussen de flitsen door
richting Tussenwater. Zeker driemaal zagen we de felle witte lichtbundels
neerdalen op het dak van het Metrostation. En ter hoogte van het viaduct
moesten we zelfs een rivier oversteken, want daar lag meer water dan
asvaalt. Eenmaal aangekomen in onze straat werd het nog spannender want door
de bakken regen en permanente bliksemstralen was er nauwelijks nog iets te
zien. Wat we wel zagen was dat de straat bomvol stond en er alleen aan het
begin nog een plekkie was om te parkeren. Toen ik eenmaal in het vakkie
stond kwam het probleem van uitstappen. Het leek ons geen goed plan want de
bliksems vlogen door de straat en het regende zo hard dat we besloten maar
even in de auto te wachten tot het wat veiliger was. Best knus zo met je
vrouw samen opgesloten in een Vectra, het is net zoiets als kamperen maar
dan zonder kinderen en huisdieren, dus veel leuker eigenlijk. Maar ja, om nu
samen met haar de rest van de nacht door te brengen in onze koets leek me
ook niet goed, wat moeten de buren wel niet denken? Tussen twee bakken water
door en zigzaggend door de bliksemstralen hebben we de run gewaagd en kwamen
veilig maar zeiknat aan bij onze voordeur. Even wat gepriegel met de
sleutel, die we natuurlijk eerst nog even lieten vallen, maar uiteindelijk
stapten we voldaan naar binnen waar onze logee, meneer Rotdweiler, rustig
lag te knorren en zich zeker niet liet storen door een paar donderslagen.
Samen hebben we nog een poosje voor het raam zitten kijken naar de enorme
bliksemstralen, het was boeiend maar ik was blij dat het tegen de ochtend
wegebde. En ja, in de ‘grote stad’ hoef je niet bang te zijn voor
onweer, nee toch? Welnee, de vorige grote bui had ons een schadepost aan
computers, magnetron, en telefooncentrale etc. opgeleverd van vele duizenden
euros, maar ach wat zeur ik nou? Dat er toevallig vlakbij ons een brand
uitbrak zal wel niks met het donderen te maken hebben gehad, hooguit met de
bliksem. Nee, onweer is niks voor mij. Ik was dan ook blij dat het afgelopen
zaterdag lekker rustig weer was, geen donder en bliksem en geen regen, en
dus konden we net als alle andere ‘Tussenwateraars’ heerlijk genieten
van het wijkfeest dat het bewonersplatform had geregeld. Al was het wel een
heel gedonder geweest om het allemaal rond te krijgen.
Jan Koopmans
|