Uitsmijter

De wat ouderen onder ons weten het vast nog wel; de fles afwasmiddel van Abro met daarin naast het zeepsop ook nog een leuk plastic speeltje voor de kids. Je moest echt wachten tot de fles leeg was want eerder kreeg je het er niet uit. Gelukkig ging dat leegmaken een stuk sneller want aan één kneepje had je echt niet genoeg voor je afwasteiltje met de echte Lola afwasborstel. Als jochie van tien had ik samen met mijn zusje de twijfelachtige eer regelmatig de afwas te mogen doen en zo nu en dan zelfs het potje te mogen koken. Mijn moeder moest hard werken want mijn vader was reeds overleden dus je leerde snel van de hoed en de rand. Aardappel schillen en koken, zuurkool uit de knoop halen en pudding breien was helemaal geen probleem, ik kon het. Het is daarom behoorlijk frustrerend als je dan zelf nog twee kinderen in huis hebt die een keer zo oud zijn als ik toen was die nog geen melkpak fatsoenlijk open kunnen maken. Een ei bakken leidt vaak tot ernstige teleurstellingen en dan ligt het steevast aan de pan of het ei, volgens de knapen dan. Een ei koken is al evenmin een kunst die volgens onze jongens alleen door moeders word beheerst. Ze weten alles van computerspelletjes en de laatste films, maar dat brood uitdroogt nadat je de zak open hebt gelaten is voor hen een mysterie. Dat je je smoel vol met bacteriën smeert als je de tandpasta tube gebruikt waarvan je de dag ervoor het dopje verzuimt hebt er op te doen is al evenmin iets waar onze ‘genieën’ bij stilstaan. Aardappel schillen, jeetje wat is dat een probleem voor onze handige jongens zeg. De één was geblesseerd aan zijn handen en de ander was bang voor verwondingen door het aardappelschilmesje! Op de vraag hoe ze dat ooit (ik schat over 100 jaar) gaan doen als ze ‘op zich zelf’ wonen kregen we als antwoord dat ze dan gewoon geschrapte aardappels zouden kopen, nu maar hopen dat ze daar genoeg voor gaan verdienen met hun twee rechter handen (sorry, ik ben zelf twee handig).
Je wilt niet weten hoe vaak ik de roep: ‘Ma’ hoor als er iets moet gebeuren. Ma waar zijn mijn sokken, ma hoe laat moest ik ook alweer bij de dokter zijn, ma heb jij mijn sleutels gezien, ma kan ik schone lakens op bed krijgen, ma wat is het nummer van m’n zus ook alweer, ma hoe werkt die magnetron, ma is er nog een ei in de koelkast…….je zal toch ma heten. Gelukkig ben ik pa en doe net of ik het ook allemaal niet weet, dan vragen ze je nooit wat.
Ik klop me niet op de borst hoor maar als er een moderne faciliteit uitvalt heb ik creatief denkvermogen genoeg om problemen op te lossen. Als de stroom uitvalt zet ik koffie op het gas, valt dat ook uit dan maar geen koffie. Als bij de jongens de stroom uitvalt dan zijn ze meteen ontregeld en lopen gedesillusioneerd met hun X-Box van Playstation te schudden. Waxine lichtjes als het donker is vanwege een stroomstoring, ‘guh, kan je daar ook licht van krijgen? Ik dacht dat ze alleen voor het leuke waren’, is dan hun verbaasde opmerking. Nee het is met de moderne jeugd slecht gesteld, zelfs als ze al dik in de twintig zijn. Nee ik ben niet bang dat ze van dit epistel iets leren hoor, want wat ik in de krant schrijf lezen ze nooit, ik ben toch maar die ouwe zak die niks snapt van de moderne tijd. Dat ik ze over elektronica en hightech meer kan vertellen dan ze ooit op ‘Discovery Channel’ zullen zien zal ik ze maar niet zeggen, want ik ben dom he? En geloof me beste lezer, ik kan ook nog een ei bakken! Sterker nog, ik kan ze koken ook. Het grote verschil tussen de jeugd van toen en nu is dat wij wilden ontdekken en de moderne jongeling wacht tot ‘ze’ weer iets voor ze ontdekt hebben. Een creatief denkvermogen is bijna niet meer aan te treffen. Als de GSM het niet meer doet zijn ze lam en machteloos, verstoken van al die andere eiverprutsers die het verschil al lang niet meer zien tussen een pak melk en een fles Dreft. Het is een beetje jammer, want straks als onze generatie is uitgestorven zal er veel kennis verdwijnen. Kennis komt tegenwoordig uit de computers en bestaat uit een latente polarisatie van magneetdeeltjes op een harde schijf die verdwijnen naar de eerste de beste statische ontlading. De toekomst hangt af van wat ijzerpoeder, arme toekomst. Ironisch genoeg mislukte gisteren mijn poging om een omelet te bakken ook schromelijk, maar dat lag aan de pan.

Jan Koopmans