De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 35

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

Verjaardag

Nou ‘komt tie dan’, zoals het liedje zegt waarop onze kleinzoon ineens als balletdanser gaat bewegen. Maar ik bedoel in dit geval de wekelijkse column want er is een aardig poosje naar toe geleefd in ons gezin en aanverwante vrienden en kennissen. Ik zou namelijk nooit onze vergeten verjaardag ter berde durven brengen op deze plaats, zo beweerde men. Maar het zei zo, in de nacht van dinsdag op woensdag vorige week, werden we via een e-mailtje gefeliciteerd. Leuk dachten we nog, zal wel een lolbroek zijn die teut is of zo. Maar plotseling keken we elkaar aan, las even de datum onderin mijn pc scherm en jawel hoor, mijn eega was jarig!  Lachend heb ik haar gefeliciteerd en verbaast stonden we elkaar aan te staren, ook zij had er totaal niet aan gedacht in ons hectisch bestaan. De volgende ochtend maar vroeg op want je weet maar nooit of er toch nog verdwaalde kinderen zijn die deze datum wel hadden onthouden en op visite wilden komen. Snel wat toastjes in huis gehaald en allerlei lekkernijen waar ik op andere dagen om moet bedelen. Gelukkig bleef het op de dag redelijk rustig en konden we vrijwel ongestoord doorgaan met onze drukke werkzaamheden. Maar toen de avond zijn aanvang nam bleek al snel dat velen toch deze verjaardag niet waren vergeten en dus bij ons even gezellig de boel wilden opvreten. Het werd best gezellig, ondanks het improviseren van dit onverwachte verjaardag feest. Naarmate de avond vorderde werden om de een of andere reden de tongen losser en kwamen er diepgaande gesprekken op gang. Nu hebben wij wat oude vrienden die we ook kennen van chatboxen op het internet, hun bijnamen, Britta en Woodenhorse, hoe kom je er op, zijn bij ons bijna net zo ingeburgerd als hun eigen namen. Onze ‘Wood’ nipte juist een beetje aan het borrelglaasje toen er een gesprek gestart werd over een ‘cuppingset’. Hierbij trok hij wat valse jeneverlucht en verslikte zich ongenadig in het kostbare vocht. Hoestend en proestend rende hij naar de keuken en wat daar gebeurde wil ik het niet meer over hebben. Een cuppingset is overigens een uit het oude China afkomstige geneesmethode om doormiddel van pijnprikkels en vacuüm pompjes de bloedsomloop te verbeteren. Je kunt er ook hele leuke dingen mee doen als je geen last van de spieren hebt overigens. Maar ja, de teerling was geworpen en er viel niet meer te praten over deze set zonder dat onze ‘Wood’ een lachstuip kreeg en de jenever door de kamer vloog. Gelukkig werden er ook nog andere onderwerpen ter tafel gebracht en die werden realistisch verbeeld door een van onze kinderen die volgens mij nu spierpijn heeft van al die vreemde kronkels die hij er bij maakte. U kent het spreekwoord vast wel: ‘als de drank zit in de man, zit de wijsheid in de kan’, wat voelde ik me dom die avond zeg. Ik drink zelden voor middernacht, maar dit keer moest ik toch maar wat eerder aan de borrel want met zoveel visite weet je maar nooit of er wat in de fles voor je overblijft. Onze Wood durfde overigens amper nog te drinken want telkens als hij het glas aan de mond zette liep hij rood aan en kregen wij het op voorhand al benauwd. Toch ging het weer fout en dit keer niet te weinig ook! Zijn carburateur in het keelgat, dat dampen van vloeistoffen hoort te scheiden, spoot een ferme slok jenever in de luchtpijp van ons ‘Woodje’, op dusdanige wijze dat hij er ook nog scheten van vreugde bij liet. Zelden heb ik iemand met jenever bellen zien blazen! Zijn eega Britta kreeg hem gelukkig weer op de been zodat we niet het alarmnummer hoefden te bellen, ‘t was anders ook zo’n rommeltje geworden he? Daarna bleef het gelukkig allemaal rustig, mijn zelfgemaakte tonijnsalade ging er snel doorheen zodat ik de volgende dag weer gewoon pindakaas op brood had. Het werd ondanks alles een waanzinnig leuke avond waarbij we weer eens hebben gezien wie je vrienden zijn. Mijn Jootje kreeg allemaal mooie bloemen, soms met artistiek verantwoorde kunstwerken er tussen, die zetten we maar in het rariteitenkabinet. Mijn eega zit nog in de ontkennende fase dus ik kan u niet vertellen hoe oud ze is geworden, maar neem van mij aan dat ze nu wel over de halve eeuw heen zit. En zo ziet u maar dat zelfs een onverwachte verjaardag nog leuk kan zijn. Het werd erg laat die dag en ik moest er bijna de zweep overheen halen om ze weer weg te krijgen, want het leek wel of ze in hun stoelen vastzaten, maar het lukte al met alleen dreigen.

Jan Koopmans 

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org