Week 39 | ||
eerdere columns: Weekblad Hoogvliet Maaspost Radio Overige |
Survivalbos Je hebt wel eens van die
weken dat je met je ziel onder de arm loopt, je wilt van alles maar hebt
nergens zin in. Niet dat ik het nou zo slecht heb hoor, ik kan zelfs oude
kaas op mijn brood doen en niet zoals de bewoners van het Big Brother huis
uitsluitend pindakaas. Ik ben ook maar weer eens in het Ruigeplaatbos wezen
kijken, uiteindelijk was het weer goed en hier en daar zitten er nog
blaadjes aan de bomen zodat je nog niet meteen koude herfstrillingen krijgt.
Ik schreef weken geleden in een artikel dat de begaanbaarheid in het bos zo
slecht is geworden. Ik moet daar nog steeds eens onze Jaqueline over
aanspreken want zij gaat over dit soort dingen. Ik was er destijds bij dat
het bos heropend werd in het bijzijn van het Wereld Natuurfonds Nederland,
een grote panda en een tentje met lekkere drankjes waren daar ook bij. Elsje
de Kuijper, gemeenteraadslid in Rotterdam was er ook en noemde zichzelf toen
‘elzenpropje’, ik zou het niet durven zeggen! Nu jaren later ziet het
bos er echt totaal anders uit. Destijds kon ik nog onderlangs bij het water
van de Oude Maas over een smal paadje lopen, nu kun je niet eens meer bij
dat gebied komen. Alles woekert en woekert en voor de mens is er nauwelijks
nog plaats. Ik begrijp best een beetje de opzet hoor, de natuur een beetje
zijn gang laten gaan zodat je nieuwe vegetatie krijgt en de torren, kevers,
slakken en andere engerds ongestoord hun holletjes kunnen bouwen. Er wordt
geen onderhoud meer aan het bos gedaan en dan heet het een natuurbos, maar
als ik hetzelfde met mijn tuin zou doen dan heet het ineens
‘verwaarlozing’! Nu geef ik toe dat ik geen Schotse hooglanders in mijn
achtertuin heb lopen die alles kort ‘maaien’ maar ik heb wel een eega
met snoeischaar, dus helemaal gaat de vergelijking niet op. Ik maak me
trouwens ernstige zorgen over de voortplanting van die koeien want ze kunnen
elkaar tijdens een opgewonden gevoel niet eens vinden tussen de torenhoge
‘natuurlijke’ stengels van het gewoeker. Een paar jaar geleden kon je
nog ter hoogte van het kunstzinnige beeld op een open gebied kijken waar ook
nog iets van een verhoging was. Je zag dan de koeien al van verre aankomen.
Als je nu de moed hebt om via het bijna dichtgegroeide toegangshekje naar
binnen te stappen loop je de kans geheel onverwachts oog in oog te staan met
zo’n Schots ruitje. Ik heb geen idee wie er het hardst van zal schrikken,
maar voor mij hoeft het niet zo nodig. Ik ben wel van boerenafkomst maar
onze koeien keken vriendelijker, hadden vlekken en zeker niet zo’n
onverzorgde kop met piekhaar. Mooie velden waar je voorheen een balletje kon
trappen of een romantische picknick kon organiseren lijken nu op een
Bengaalse steppe waar zelfs een olifant nog in vast zou lopen. Ga je dan nog
wat meer richting Botlektunnel dan is het helemaal spannend want daar lopen
permanent mensen op te letten of er niet op het gras gelopen wordt, denk ik
dan maar… Vrij normaal dat er in een dergelijk dicht en volgroeid stadsbos
dingen plaatsvinden die velen liever niet hebben. De paden zijn hier en daar
nog wel waarneembaar maar soms houden ze ook spontaan op, je moet dan maar
zien wat je doet. Als omgeving voor mooie natuurfoto’s
is het echter wel weer een mooi gebied, maar ja, is het uitsluitend
daarvoor bedoeld? Toch wil ik graag iedere Hoogvlieter uitnodigen er eens
een kijkje te nemen want als we er geen van allen meer komen kun je het net
zo goed weghalen en bebouwen met maisonnettes van een ton of acht. O, jee,
nu krijg ik natuurlijk onze moeder aller bomen Jeanne van der Velde over me
heen! Maar van mij mogen die bomen best blijven hoor, alleen die struiken he,
ze vermoorden de bomen en zorgen voor enge plekken. En gelukkig hebben we in
Hoogvliet nog geen ‘struikenridders’ dus weg met die zooi. Dus lieve en
geachte Jakkie, als je klaar bent met de aanleg van die parkeervakken met
witte lijnen in Tussenwater, wil je dan dog even naar dat bos kijken? Je zou
en engel zijn en dan ben ik ook weer van de partij. Gek he, nu ik dit
schrijf vraag ik me af of Hoogvliet nog wel bij Rotterdam hoort, tippelen
was toch per vorige week in heel de omgeving streng verboden? Ach wat zeur
ik, heb alleen maar oppassers gezien die het bos in de gaten hielden. |