Ik geloof

We kunnen allemaal weer gerust gaan slapen, de sint is weer naar z’n eigen landje en het smijten met snoepgoed en lekkernij is voorlopig weer voor een jaar afgelopen. Ik heb er zelf niet zoveel aan gehad want op de een of andere manier schijnt mijn naam uit het grote boek te zijn verdwenen. Vroeger kreeg ik als kind nog wel eens een houten autootje of een hijskraan van meccano. Maar goed, je kunt niet eeuwig jong blijven zullen we maar zeggen. Grappig om te zien dat de middenstand langzaamaan de scherpe rode puntmuts uit de etalage haalt en er een slappe hangende muts voor in de plaats zet. De wereld maakt zich op voor het feest van de vrede en het licht. Straks klinken de kerkklokken weer en stralen de lichtjes overal. De kerkgenootschappen organiseren diverse kerstdiensten en zangavonden ter ere van Jezus die 2005 jaar geleden werd geboren. Voor velen is het zoiets van een verjaardag vieren van een onbekende en voor de gelovigen is het juist het ultieme feest ter ere van hun verlosser. Ik moet in deze dagen vaak denken aan de verschillen in beleving, want ook de niet gelovige viert de geboorte waar ze van overtuigt zijn dat hij niet heeft plaats gevonden. Toen ik nog in de liften werkzaam was moest er tijdens de feestdagen natuurlijk ook hulp zijn bij storingen of opsluitingen van personen. Als storingsmonteur behoorde ik vaak tot de mensen die zich meteen aanmeldde, omdat ik er geen probleem mee had tijdens de kerstdagen te werken, ondanks dat ik gelovig ben. De jongens die niets geloofden, behalve zichzelf, weigerden categorisch om tijdens de kerst te werken want dat waren voor hen belangrijke feestdagen, lust u er zo nog een? Natuurlijk weet ik wel dat een gelovige eigenlijk niet op deze dagen hoort te werken, ook niet op zondag overigens. Maar toch zit er wel iets dubbels in die rustdag, zeker in heel ‘vrome’ dorpen. De echt gelovige komt niet met de ‘zondige’ auto te kerke maar te voet. Ook mag niet van wereldse zaken gebruik worden gemaakt zoals radio, tv en internet etc. Maar eenmaal ‘te kerke’ aangekomen blijkt dan dat er talrijke wereldse zaken nodig zijn om de kerkdienst te houden. De elektra werkt prima, dus de werknemers van de energiecentrale werken lekker door op zondag, en ook het water uit de kraan komt niet zonder menselijke hulp te kerke. Trouwens de dominee staat ook niet voor niets op de kansel, hij ontvangt een redelijk salaris voor zijn preken en gebeden. Maar ik kan u zeggen dat ik me er niet aan stoor, ik heb best respect voor de mensen die vroom zijn en hun eigen invulling geven aan het geloof. Waarom dan toch dit verhaal? Ik probeer slechts aan te tonen dat zowel de gelovige als de niet gelovige zich soms een beetje schuldig maakt aan hypocrisie. 
En er is niets, wat mij betreft, mis aan een niet gelovige, mits ze maar samen met de gelovigen de wereld positief willen beïnvloeden, gelukkig zijn dat er veel. En dan maakt het niet uit welk geloof je hebt, als je maar positief bent en het beste met je zelf en je medemens voor hebt. En daarom kan ik er wel mee leven dat ongelovigen een kerststalletje neerzetten en er vrolijk bij worden, kloppen doet het niet maar is vreugde niet ook erg mooi? Dus gaan we straks met de kerst weer met z’n allen vrolijk doen, lief zijn voor elkaar en een brede glimlacht toveren op ieders gezicht. Wreed is daarbij wel dat niet echt iedereen zal glimlachen, de armoedzaaier heeft het juist in deze dagen nog moeilijker, want al die luxe en vrolijkheid om hem of haar heen is niet betaalbaar voor deze groep. Er zijn mensen die, al vallen ze vaak niet op, maar nauwelijks kunnen leven van wat ze aan inkomen hebben, ze hadden pech in hun leven. Armoe zit ook vaak verpakt in luxe. Want wie zou nu denken dat de buurman met die luxe auto voor de deur het slecht heeft? Zou het niet kunnen zijn dat die auto van de zaak het enige mooie is dat hij nog heeft? Misschien moeten ze wel de centen bijeenschrapen om hun huur- of energienota te betalen. Ik hoop echt dat mensen het ‘decembergevoel’ eens de rest van het jaar ook vasthouden en eens denken aan zij die het niet zo goed hebben. En of je nu wel of niet gelooft in een hogere macht maakt daarbij niet uit, we zitten toch allemaal in het zelfde schuitje. En ik blijf geloven in de mensheid, echt, geloof me!
Jan Koopmans 

N.b. Met Ravi, waar ik vorige week over schreef gaat het weer goed. Hij is weer thuis bij zijn papa en mamma en maakt het nu weer goed. Ik wil u graag allen hartelijk danken voor de steun betuigingen.