Lichtjes

Zo, nog even en dit jaar zit er weer op, wat een rot jaar was het zeg!
Een mens heeft het wel eens tegen zitten maar voor mij en m’n familie hadden boze geesten toch wel erg veel opgespaard. Maar goed, de zeven pokkenjaren zitten er op, dus nu volgen er ongetwijfeld minimaal zeven pracht jaren.
We verwennen u trouwens dit jaar wel want ook volgende week krijgt u nog een krant in de bus, mooi he? Voor ons dus toch nog even ‘hard’ werken tijdens de kerst want anders heeft u niets te lezen in week 52. Ik ga u dus deze week nog niet lastigvallen met een column waarin de emotionele diepgang ten aanzien van de jaarwisseling de boventoon voert. Leuk he die woordspeling, ‘diepgang en boventoon’. Toch heb je beide nodig in het leven want zonder diepgang kun je niet varen en zonder hoogtepunten zou het maar saai zijn. In deze tijd is de computer weer een belangrijk hulpmiddel om fijne dagen te krijgen, want de een na de andere digitale kerstkaart komt hier binnen schuiven in mijn e-mailmapje. Door de brievenbus glijden de laatste jaren steeds minder kerstkaarten, iedereen doet het digitaal. Vroeger was dat wel anders, zeker toen mijn moeder nog leefde en hier bij ons in huis woonde. Hele strengen met kaarten hingen hier door de kamer en maakten van haar ‘rollator, hoog- laagbed, elektrische fauteuil en nachtkastje hoekje’ een soort museum. En wee degene die geen kaart had gestuurd, die kon rekenen op een zware boykot de volgende feestdagen! Ja, mijn moeder hechtte veel waarde aan de kerstkaart, het gaf haar het gevoel dat ze er nog bij hoorde. We missen ze nu een paar kerstdagen inmiddels, dat went gelukkig en we kunnen met plezier terugkijken op die tijd. Ondanks het ontbreken van het corrigerende vingertje van moelief ben ik toch nog niet het slechte pad op gegaan, goed he?
Dit jaar doen we het maar zonder kerstboom, ze zijn duur en bovendien vind ik al die naalden maar niks. Trouwens mijn zieke eega ligt te bedde in de woonkamer en daardoor zou het allemaal veel te druk zijn, ondanks dat onze honden dit jaar naar de woefjeshemel zijn vertrokken. En het scheelt weer in de energierekening ook. Trouwens ik ben bang dat als er in Tussenwater nog meer kerstverlichting bij komt de zekeringen bij Eneco gaan koken, want naar mijn gevoel moet onze wijk vanaf de maan nog te zien zijn door al die lichtstrengen. Toch zijn die lampjes best leuk, het vrolijkt je op en ach, of het nu een soort wedstrijdje is tussen wijkbewoners of gewoon voor het leuke maakt me niet uit, het staat vrolijk. Deze week schrok ik wel toen ik las dat De Magnaat voor de laatste keer in de brievenbus rolde, ik wist het niet. Ik weet dat de mensen van de Magnaat hun werk altijd met veel overgave deden en het ook heel serieus aanpakten. Tussen mijn Maaspost tijd en Weekblad Hoogvliet heb ik ook een poosje voor de Magnaat mogen werken, ik heb daar slechts mooie herinneringen aan. Natuurlijk vindt iedereen zijn eigen krant het beste, zo ook ik, maar voor de Magnaat steek ik toch de vlag uit want de mensen aldaar hebben twaalf jaar lang iets heel moois gemaakt. Ik hoop nog eens iets van ze te vernemen, wie weet. Zelf heb ik overigens een tevreden gevoel over onze krant die straks in mei alweer vijf jaar bestaat. Vijf jaar elke week gemiddeld 40 artikelen plus column maken, vijf jaar plezier, spanning en ook soms gooi- en smijtwerk. Samen met mijn medeschrijvers vulden we toch op zeer zinvolle wijze ons lijfblad. Nee het is nog te vroeg voor felicitaties, cadeaubonnen, bloemen en een receptie met hapjes en drankjes, maar toch zien we de mijlpaal met vreugde tegemoet. Wrang is het daarom voor de ‘Magnaters’ dat zij zo kort voor de kerst hun laatste blad mochten maken, ik voel met ze mee.
Als het ziektebeeld van mijn eega, en medewerkster van deze krant, het toelaat gaan we een paar weekjes naar Kröv in Duitsland, maar daar merkt u niets van want de techniek staat voor niets. Volgende week de laatste krant van het jaar, een heel woelig jaar maar ook heel fijn omdat u er bij was. Soms was het lachen, soms huilen, maar toch hebben we met z’n allen elke keer weer uw deurmat gevonden. Dat mag wat ons betreft nog vele jaren zo doorgaan, want ik heb u nog beter leren kennen en u hopelijk ons. Ik wens u heel fijne kerstdagen en ook al hebben we zelf geen lichtjes ga ik er vanuit dat het licht ook een beetje op ons zal schijnen.

Jan Koopmans